TOALETA CHOREGO LEŻĄCEGO W ŁÓŻKU Cel i znaczenie mycia chorego - Utrzymanie chorego w czystości - Pobudzenie funkcji skóry - Pobudzenie krążenia obwodowego - Poprawa samopoczucia chorego - Wyrabianie u chorych trwałych nawyków higienicznych - Obserwacja chorego - Nawiązanie kontaktu i bliższe poznanie chorego Wytyczne, których należy przestrzegać: - do toalety porannej budzić jak najpóźniej – toaletę wieczorną wykonać o ile to możliwe, bezpośrednio przed snem - temp. pomieszczenia, w którym myjemy 18-20 st. C – zamknąć okna - myć od części czystych do brudniejszych nie zalać łóżka wodą, wodę zmienić, gdy jest brudna lub mocno namydlona - wycierać dokładnie, ale niezbyt mocno - nacierać spirytusem całe plecy, pośladki, k. krzyżową – sprawdzić czy nie tworzą się odleżyny, obserwować skórę chorego - czesać codziennie – sprawdzić czystość głowy - sprzątnąć wszystkie przybory po wykonaniu toalety, czyste i wytarte ułożyć na miejscu. Myjki spłukać pod bieżącą wodą. Technika wykonania toalety obłożnie choremu – 1 opiekunka Przygotować: - miskę nerkowatą, - talk, - spirytus, - dzbanek z ciepłą wodą, - miednicę, - basen, - rękawice gumowe, - 2 myjki, - 2 ręczniki, - szczoteczkę do zębów, - pastę do zębów, -mydło,-szczoteczkę do paznokci, - nożyczki do obcinania paznokci, - kubek do zębów, - grzebień. A. Przygotowane przybory układa się na tacy i zanosi do łóżka chorego, stawia na stoliku, przy łóżku ustawia dodatkowe krzesło, na którym stawia miednicę. Nalewa wody z kranu do kubka do mycia zębów. Przynosi basen → myje ręce. Na poręczy krzesła zawiesza 2 ręczniki. Przygotowuje myjki. 1. Obluźnia wierzchnie przykrycie + dodatkowy koc → krzesło. Rozwija zawinięcie brzegów koca w nogach, wyrównuje z materacem. 2. Mycie zębów. A. zakłada cienki ręcznik pod brodę choremu, podając szczoteczkę z pastą. Lewą ręką unosi głowę chorego, prawą podaje wodę do ust. Następnie wodę odstawia na stolik a pod usta chorego podsuwa miskę nerkowatą. Czynność powtarza, lewa ręka cały czas podtrzymuje głowę chorego. Po umyciu zębów wyciera usta ręcznikiem, szczoteczkę odkłada do kubka. 3. Mycie twarzy, uszu i szyi. A. zdejmuje choremu koszulę → na poręcz łóżka. Podkłada cienki ręcznik pod głowę i barki chorego. Pyta chorego czy namydlić myjkę. Zmywa twarz i wyciera ją. Myje ucho dalsze, bliższe, szyję → wyciera. Wyjmuje ręcznik spod głowy chorego. 4. Mycie kończyn górnych. Myje dalszą od siebie rękę, która spoczywa na cienkim ręczniku. W okolicy pachy chorego podkłada ręcznik pod wierzchnie przykrycie. Pod dłoń stawia miednicę + mydelniczkę i szczoteczkę. Kolejność mycia k. górnej: przedramię i ramie od strony zewnętrznej, przedramię i ramię od strony wewnętrznej, pachę, dłoń. Odstawia mydelniczkę i szczoteczkę na stolik (krzesło). Lewą ręką unosi rękę chorego, prawą zsuwa miednicę w dół łóżka. Kładzie rękę na ręczniku i wyciera. Miednica odstawiona na krzesło. 5. Mycie klatki piersiowej A. odkłada brzeg wierzchniego przykrycia, kładzie na klatkę piersiową gruby ręcznik, z którego odkłada mankiet zabezpieczając brzeg wierzchniego przykrycia. Namydla myjkę, unosi lekko wierzchnie przykrycie myje chorego, wyciera cienkim ręcznikiem. Sprawdza czy pod piersiami nie tworzą się odparzenia. Cienki ręcznik odkłada na krzesło. 6. Mycie brzucha. Powtarza w/w czynności jak przy myciu klatki piersiowej. Wyciera brzuch grubym ręcznikiem. Uwaga Myjkę zmienia do mycia pleców. 7. Mycie pleców i pośladków. Chory odwraca się na bok. Plecy odkryte, wierzchnie przykrycie leży na chorym. Kładzie gruby ręcznik wzdłuż pleców i pośladków. Myje plecy, pośladki, szparę pośladkową → wyciera → naciera spirytusem i potem talkiem. Masuje chorego. Chory odwraca się na wznak. Zakłada koszulę. 8. Mycie kończyn dolnych. Chory odkłada nogi w odwiedzeniu A. ujmuje dalszą część wierzchniego przykrycia w fałd i kładzie ją między nogi chorego. Odkrywa całą dalszą kończynę dolną osłaniając jednocześnie krocze. Podkłada gruby ręcznik w poprzek łóżka pod udo chorego (noga jest zgięta w kolanie). Ręcznik ma ochronić górne przykrycie. Myje udo i wyciera. Podkłada ręcznik wzdłuż pod podudzie i stopę; pod stopę stawia miednicę obok mydelniczkę. Myje podudzie, potem stopę, podeszwę, myje mocno myjką, paznokcie szczoteczką. Odstawia mydelniczkę, miednicę usuwa tak jak spod kończyny górnej. Wyciera stopę i paznokcie. Kończynę nakrywa. W taki sam sposób myje drugą kończynę dolną. 9. Podmycie. A. podkłada basen. Z wierzchniego przykrycia robi tzw. budkę, osłaniając nią krocze. Spłukuje myjkę wodą z dzbanka, namydla ją i trzymając drugą ręką wierzchnie przykrycie myje krocze. Jeżeli stan chorego na to pozwala, chora myje się sama, myjkę odrzuca do miednicy. A. dokładnie spłukuje krocze polewając je wodą z dzbanka. Wyciera krocze grubym ręcznikiem. Jeżeli chora może wyciera się sama. A. usuwa ręcznik, nakrywa chorą. Wyjmuje basen, pośladki chorej wyciera grubym ręcznikiem. Odstawia basen. Jeżeli chora podmywała się sama: A. kładzie pod rękę chorej cienki ręcznik, stawia na nim miednicę. Nad miednicą spłukuje ręce chorej. Miednicę usuwa, ręce wyciera. Wynosi basen i myje sobie ręce. Mężczyznę podmywa na położonym pod pośladki grubym ręczniku. Lżej chory myje się sam. 10. Obcinanie paznokci. A. odwija górny brzeg wierzchniego przykrycia. Pod dalszą dłoń podkłada cienki ręcznik. Obcina paznokcie. To samo robi z drugą ręką. Zbiera obrzynki paznokci i wrzuca do miski nerkowatej. Ręcznik wiesza na poręczy krzesła. Odrzuca wierzchnie przykrycie za stóp. Podkłada gruby ręcznik pod stopy, obcina paznokcie, obrzynki wrzuca do miski nerkowatej, ręcznik usuwa. Wykańcza zasłanie łóżka. 11. Czesanie. Po zasłaniu łóżka czesać chorą. Kładąc cienki ręcznik na plecy i ramiona. Po czesaniu włosy wyrzucić do kosza. Sprawdza ułożenie chorego i wygląd łóżka. Sprząta sprzęt użyty w czasie toalety. Miednicę i miskę nerkowatą myje i osusza. Basen odnosi do łazienki. UWAGA Kiedy nie można obrócić chorego na bok, plecy i pośladki myją dwie osoby.

Krok 1 – plan działania Na formularzu załączonym do zadania egzaminacyjnego sporządź plan działania, który składa się z: wykazu problemów higienicznych i opiekuńczych chorego wykazu zaplanowanych czynności niezbędnych do wykonania zadania wykazu materiałów pomocniczych i środków czystości potrzebnych do wykonania zadania wykazu przyborów toaletowych i sprzętu potrzebnych do wykonania zadania Ad 1:Rozpoznanie problemów (problemem pacjenta jest brak możliwości samodzielnego umycia włosów) – w tej części planu wpisz: pacjent jest leżący i nie może samodzielnie umyć włosów włosy są przetłuszczone i sklejają się mycie głowy należy wykonać w łóżku z powodu braku możliwości stan zdrowia, brak warunków przemieszczania się pacjenta do łazienki celem zabiegu jest oczyszczenie skóry głowy i włosów z brudu i łoju za pomocą szamponu ( lub mydła ) umycie włosów ułatwi bezbolesne rozczesywanie i czesanie poprawi to wygląd, a w efekcie samopoczucie pacjenta Ad 2:Wykaz niezbędnych czynności według kolejności ich wykonania: sprawdzenie, jak pacjent się czuje poinformowanie pacjenta o planowanym myciu włosów i uzyskanie jego zgody na wykonanie tej czynności przygotowanie materiałów pomocniczych, środków higienicznych, przyborów toaletowych i sprzętu, niezbędnych do wykonania zadania przygotowanie chorego do mycia głowy przygotowanie sali, w której będzie wykonywane mycie głowy osłonięcie łóżka parawanem dostosowanie wysokości łóżka higieniczna dezynfekcja rąk założenie ochronnego fartucha foliowego założenie rękawiczek ochronnych zabezpieczenie pościeli i ubrania odpowiednie ułożenie pacjenta ułożenie głowy pacjenta na wanience pneumatycznej rozczesanie włosów sprawdzenie termometrem temperatury wody polanie głowy wodą nałożenie szamponu i mycie włosów spłukanie szamponu z włosów posadzenie pacjenta owinięcie głowy ręcznikiem usunięcie wanienki ułożenie poduszek i okrycie ich ręcznikiem, ułożenie pacjenta w bezpiecznej i wygodnej pozycji rozczesanie i suszenie włosów suszarką czesanie dostosowanie wysokości łóżka, uporządkowanie otoczenia pacjenta mycie i dezynfekcja sprzętu wyrzucenie odpadów higieniczna dezynfekcja rąk Ad 3:Wykaz materiałów pomocniczych i środków higienicznychmateriały pomocnicze: folia jednorazowa waciki serwetki z ręcznika jednorazowego rękawiczki lateksowe fartuch foliowy dwa ręczniki (mały i duży) środki higieniczne: szampon do włosów, odżywka lub balsam ułatwiający rozczesywanie włosów środek do dezynfekcji przyborów toaletowych środek dezynfekcyjny do rąk ciepła woda Ad 4:Wykaz przyborów toaletowych i sprzętu szczotka i grzebień do rozczesania włosów termometr sprzęt: wanienka pneumatyczna do mycia włosów w łóżku dwa wiadra dwa dzbanki suszarka do włosów parawan taca krzesło stolik przyłóżkowy pojemnik na odpady medyczne wózek na brudną bieliznę Krok 2 – wykonanie zadania zapytaj pacjenta, jak się czuje i czy wyraża zgodę na umycie włosów. Jeżeli pacjent wyraża zgodę, przygotuj pokój (zamknij okno i drzwi, by uniknąć przeciągów). W pokoju powinno być ciepło, ok. 22 st. C. Temperaturę sprawdź na termometrze ściennym. na tacy umieść zestaw środków higienicznych i przyborów toaletowych. Postaw tacę na stoliku przyłóżkowym. Ustaw krzesło z oparciem w nogach łóżka, po prawej stronie pacjenta. Powieś ręczniki i folię na oparciu krzesła. Na odkładanym blacie szafki przyłóżkowej (lub dodatkowym taborecie) ustaw wanienkę do mycia głowy. Obok łóżka postaw taboret na wiadro z ciepłą wodą. Na podnóżku lub podłodze przy zagłówku łóżka ustaw wiadro na zużytą wodę. sprawdź, czy stanowisko pracy jest w pełni przygotowane. Suchymi rękami podłącz suszarkę do prądu i sprawdź, czy działa. Upewnij się, że środki, których będziesz używał mają zachowany termin przydatności do użycia (zaznaczony na opakowaniu). wykonaj higieniczną dezynfekcję rąk – załóż ochronny fartuch foliowy. nalej wody do wiadra i dzbanków, osłoń łóżko parawanem i załóż rękawiczki ochronne. poinformuj pacjenta, że rozpoczynasz mycie głowy i o przebiegu tej czynności. Jeżeli ze strony pacjenta nie ma sprzeciwu zdejmij z łóżka dodatkowy koc, zaczynając od wyjęcia jego brzegów (jeżeli są podwinięte pod materac). Koc odłóż na krzesło lub na szczyt łóżka od strony nóg Popraw odpowiednio do potrzeb wierzchnie przykrycie i pomóż pacjentowi usiąść Uwaga: Podczas pomocy przy siadaniu chwyć i pociągnij pacjenta za bark bliżej środka pleców – podobnie podtrzymuj pacjenta w trakcie układania poduszek. Nie wolno chwytać tylko pacjenta za szyję jedną poduszkę odłóż na krzesło. drugą złóż wpół i ułóż na wysokości barków pacjenta. następnie opuść zagłówek łóżka. poduszkę i materac osłoń folią i dużym ręcznikiem za złożoną poduszką (na ręczniku) umieść wanienkę. pacjenta ułóż w pozycji na wznak, by pod łopatkami miał złożoną poduszkę, a głowę nad wanienką. zapytaj pacjenta, czy jest mu wygodnie. wąż spustowy wanienki umieść w ustawionym przy łóżku wiadrze. osłoń ręcznikiem szyję i ramiona pacjenta. pościel i ubranie pacjenta możesz dodatkowo zabezpieczyć folią rozczesz włosy pacjenta. termometrem sprawdź temperaturę wody (powinna mieć ok. 38 st. C) mycie włosów rozpocznij od polania ich wodą z dzbanka, który powinieneś trzymać za głową pacjenta. nałóż szampon na włosy i umyj je masując skórę głowy opuszkami palców. spłucz starannie szampon. czynność tę powtórz dwa razy. po drugim myciu nałóż odżywkę lub balsam. jeżeli także ten środek wymaga spłukania, wykonaj końcowe płukanie, które powinno usunąć resztki środków pielęgnujących włosy. owiń głowę pacjenta ręcznikiem i pomóż mu usiąść, chwytając za bark. odłóż wanienkę na szafkę, a ręcznik i folię przykrywające poduszkę powieś na szczycie łóżka. ułóż poduszki i ponownie je przykryj folią i ręcznikiem. małym ręcznikiem, którym owinąłeś głowę pacjenta wytrzyj mu włosy. ułóż pacjenta wygodnie na poduszkach, podnieś zagłówek na odpowiednią wysokość i przystąp do rozczesywania i suszenia włosów. poinformuj pacjenta, że będziesz używać suszarki, by nie wystraszył się jej dźwięku i podmuchu ciepłego powietrza. włącz suszarkę i sprawdź (na swoim policzku), czy strumień powietrza nie jest zbyt gorący. w czasie suszenia zapytaj też o to kilkakrotnie pacjenta. po wysuszeniu uczesz włosy pacjenta. pomóż pacjentowi unieść się na tyle, by usunąć z poduszki podkład i ręcznik. ręczniki rozwieś na ramie łóżka lub oparciu krzesła do wyschnięcia lub wyrzuć do pojemnika na brudną bieliznę. popraw pościel, załóż koc. uporządkuj przybory. Z grzebienia i szczotki pacjenta zbierz wilgoć serwetką z papierowego ręcznika i zdejmij wyczesane włosy zawijając je w tę serwetkę (może to być też papier toaletowy) sprzęty, które wymagają mycia odnieś do miejsca przeznaczonego do tej czynności. po zakończeniu zadania czyste przybory powinny zostać odłożone na miejsce, np. przybory należące do pacjenta powinny znajdować się w jego szafce. dostosuj wysokość łóżka do potrzeb pacjenta. usuń odpady. odsłoń parawan. zdezynfekuj i umyj sprzęt. zdejmij rękawiczki i fartuch foliowy. Wykonaj higieniczną dezynfekcję rąk. wpisz do dokumentacji potwierdzenie wykonania czynności. Na końcową ocenę, poza wykonaniem czynności w sposób prawidłowy i w odpowiedniej kolejności mają wpływ: utrzymanie kontaktu głosowego z pacjentem w trakcie wykonywania czynności utrzymanie porządku na stanowisku pracy bezpieczeństwo: czy zdający jest świadomy ryzyka: przegrzania wyziębienia poparzenia podrażnienia oczu szamponem zalania wodą twarzy i uszu wygoda pacjenta zachowanie prawa do intymności (parawan) uzasadnienie kolejności wykonywania czynności w fazie: planowania przygotowania wykonania dokładne przez zdającego oceny wykonanego mycia głowy z uwzględnieniem zaspokojenia potrzeby estetycznej i higienicznej lub leczniczej (pasożyty)

Z uwagi na stan zdrowia naszego podopiecznego zmuszeni będziemy niekiedy do wykonania kąpieli w łóżku, odbyć może się to min. w sytuacjach: - gdy nasz podopieczny pozostać musi w łóżku w wyniku np. leczenia ostrej niewydolności krążenia - gdy na rozległych powierzchniach ciała znajdują się opatrunki gipsowe - i/lub gdy chory jest po zabiegu zespolenia kończyn, w konsekwencji czego nie może obciążać pourazowych części ciała i nie przemieści się samodzielnie do łazienki - chory ma zastosowane wyciągi bezpośrednie - także w sytuacjach gdy toaletę musi wykonać jedna osoba bez wsparcia osób trzecich (np. gdy pacjent nie jest w stanie pomóc nam przemieścić się na wózek, taboret ect.) Wygodne jednorazowe myjki higieniczne z mydłem (rękawice do mycia pacjentów) Co należy przygotować przed przystąpieniem do kąpieli? Analogicznie, jak w przypadku opisywanej jakiś czas temu kąpieli chorego pod prysznicem warto przygotować wszystkie niezbędne przyrządy jeszcze przed przystąpieniem do rozpoczęcia kąpieli. Usprawni to nasze działania i pozwoli zapobiec dezorganizacji skracając czas omawianej czynności. Przyrządy umożliwiające sprawną kąpiel pacjenta w łóżku to min.: - miednica z wodą o temperaturze 43-46 stopni Celsjusza, - podkłady higieniczne, - dwa ręczniki, mydło - myjki - dzbanek z ciepłą wodą - basen sanitarny Pamiętajmy o przygotowaniu pomieszczenia! Temperatura pokoju, w którym odbywać się będzie kąpiel powinna wahać się pomiędzy 22-26 stopni Celsjusza W jakiej kolejności powinna przebiegać kąpiel? Kąpiel powinniśmy rozpocząć od umycia choremu zębów, następnie twarzy z wykorzystaniem myjki higienicznej bez zawartości mydła (ewentualnie można po prostu dokładnie przepłukać wodą twarz chorego, gdy użyjemy myjki higieniczne z mydłem). Kolejno powinniśmy umyć kończyny górne, klatkę piersiową i brzuch, kończyny dolne, plecy i pośladki, a na końcu okolicę krocza. Mycie krocza chorego zdecydowanie usprawnia plastikowy bidet sanitarny na WC (sedes) dostępny w naszym sklepie medycznym. Można ewentualnie wykorzystać basen sanitarny – umieszczając go pod pacjentem w sposób opisany w jednym z wcześniejszych artykułów. Po podłożeniu basenu toaletę należy wykonać poprzez polanie okolicy krocza ciepłą wodą z dzbanka, w taki sam sposób jak przy użyciu prysznica. Pamiętajmy zawsze o tym, że jeśli nasz podopieczny jest w stanie wykonać jakąkolwiek z czynności higienicznych nawet w pozycji leżącej nie powinniśmy mu tego uniemożliwiać! Nawet u osób w podeszłym wieku czy chorych po urazach umycie rąk, osuszenie twarzy lub jakiejkolwiek części ciała, będzie również cenną formą aktywności fizycznej i psychicznej. W jaki sposób wykonać kąpiel w łóżku by nie zamoczyć łóżka chorego? Kąpiel powinna się odbywać przy użyciu produktu określanego jako myjki higieniczne. Pozwoli nam to wystarczająco nawilżyć skórę chorego i użyć wystarczającej ilości wody. Ponadto każdą z kończyn powinniśmy zabezpieczyć ręcznikiem (jedynie w chwili mycia danej kończyny), dla pewności można wykorzystać także podkłady higieniczne jednorazowego użytku. Plastikowy bidet sanitarny nakładany na WC (sedes) do podmywania pacjentów Co jeśli dojdzie do zamoczenia bielizny pościelowej w czasie kąpieli chorego w łóżku? Jeśli z jakichkolwiek powodów nie udało nam się wykonać toalety ciała pacjenta w łóżku bez zmoczenia bielizny pościelowej, musimy pamiętać o tym by po wykonaniu kąpieli dokładnie osuszyć ciało chorego i zmienić bieliznę pościelową. Mokra pościel u pacjentów stale przebywających w łóżku może sprzyjać powstaniu infekcji czy odleżyn. Istnieje również specjalna dmuchana miska do mycia głowy pacjenta w łóżku z prysznicem lub bez prysznica – jest to doskonałe rozwiązanie dla opiekunów pacjentów z ograniczoną sprawnością ruchową. Specjalna wanienka do mycia włosów chorego umożliwia wykonanie tej czynności w sposób bezpieczny i wygodny, zarówno dla osoby pielęgnującej, jak i pacjenta. Instrukcja wykonywania tej czynności oraz dokładny opis produktu, znajdziecie Państwu klikając w poniższy odnośnik: Dmuchana miska do mycia głowy i włosów chorego Dziękujemy za przeczytanie niniejszego tekstu. Jesteśmy do Państwa dyspozycji w przypadku jakichkolwiek wątpliwości i uwag. Zachęcamy do korzystania z działu kontakt!

Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 16:23, data aktualizacji: 17:03 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 6 minut Twoja mama, tata albo babcia wrócili ze szpitala, ale wciąż są obłożnie chorzy? Wymagają całodobowej opieki? Wiesz, jak karmić chorego, by się nie zakrztusił, albo jak go podnieść, by nie zrobić krzywdy jemu, a przy okazji i sobie? Oto 10 praktycznych zasad, które ułatwią wam życie. Robert Kneschke / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Zapobiegaj odparzeniom Przystosowując mieszkanie, nie zmieniaj wszystkiego naraz Bądź łagodny, pamiętaj o dobrej komunikacji i planowaniu Dbaj o bezpieczne przemieszczanie chorego Pościel zmieniaj ostrożnie Do pielęgnacji nie używaj gąbek Myj głowę z… głową Pamiętaj o nawilżeniu jamy ustnej Pomóż choremu odetchnąć Nietrzymanie moczu – dobieraj produkty odpowiednio do potrzeb Zapobiegaj odparzeniom Spędzanie większości dnia w jednej pozycji znacznie zwiększa potliwość organizmu. Jeśli do tego stanu dochodzi tarcie skóry o tkaninę, ucisk bielizny i podwyższona temperatura ciała pod przykryciem, chory bardzo łatwo może nabawić się odparzeń. W miejscach szczególnie wrażliwych i narażonych na odparzenia, jak na przykład w fałdach skórnych u osób otyłych, pod piersiami u kobiet czy na pośladkach, należy używać kremu ochronnego. Jeżeli nie pojawiły się zaczerwienienia, profilaktycznie można zastosować krem z argininą, która przyspiesza regenerację naskórka, pozostawia warstwę ochronną, a mimo tego pozwala skórze swobodnie oddychać. Kiedy już dojdzie do wystąpienia podrażnień, najbardziej pomaga preparat z tlenkiem cynku, który również przyspiesza regenerację uszkodzonej tkanki, a jednocześnie działa aseptycznie. W profilaktyce odparzeń i odleżyn trzeba również zwrócić uwagę na dostosowanie wyrobów chłonnych do potrzeb podopiecznego. Przystosowując mieszkanie, nie zmieniaj wszystkiego naraz Osoba przewlekle chora w domu to nie tylko zmiana nawyków i stylu życia, ale również konieczność zadbania o odpowiednie przystosowanie mieszkania. W większości wypadków wystarczą proste udogodnienia dla chorego. Jeśli porusza się samodzielnie, najlepiej pozbyć się dywaników i zbędnych mebli, o które może się potknąć. Dobrze, aby pomieszczenia miały podobny rozkład – przyzwyczajenie wpływa na poczucie bezpieczeństwa. Wszędzie, gdzie jest to koniecznie, można również zainstalować uchwyty do wstawania, a w łazience wannę zastąpić wygodną kabiną prysznicową. Gdy twój podopieczny nie wstaje z łóżka, należy je ustawić tak, by mieć do niego dostęp z obu stron. Przytulne udekorowanie pokoju, w którym znajdą się pamiątki i przedmioty poprawiające nastrój chorego, na pewno pomogą. Bądź łagodny, pamiętaj o dobrej komunikacji i planowaniu W codziennej opiece nad chorym niezwykle istotne jest, aby podstawowe czynności stały się dla niego czytelne i powtarzalne. Dlatego, zanim przejdzie się do toalety, należy przygotować wszystkie potrzebne przedmioty w zasięgu ręki i dowiedzieć się, w jakim nastroju i jakie potrzeby ma podopieczny. Każdą czynność, jaką się wykonuje, należy wcześniej komunikować, utrzymując stały dialog z chorym. W miarę możliwości nasz dotyk powinien być łagodny, aby niepotrzebnie nie stresować podopiecznego. W pomieszczeniu powinny się znajdować tylko niezbędne osoby – nie ma sensu narażać chorego na dodatkowy stres. Dbaj o bezpieczne przemieszczanie chorego Praca z chorym jest często zajęciem angażującym fizycznie. Dlatego po wcześniejszym przeszkoleniu, dobrze zaopatrzyć się w sprzęt, który zdecydowanie przyspiesza i ułatwia codzienne czynności pielęgnacyjne i rehabilitację. Należy do niego drabinka umożliwiająca choremu przyciągnięcie się do pozycji pionowej. Jest to ważne również z tego powodu, że chory wykorzystując siłę własnych mięśni, aktywizuje się do działania. Do podobnych celów służy również wysięgnik umieszczany nad łóżkiem. Należy również zabezpieczyć boki łóżka – w przeciwnym wypadku może z niego wypaść, np. podczas snu. Pościel zmieniaj ostrożnie Zmieniając choremu pościel, pamiętaj też, by zadbać o jego bezpieczeństwo i komfort. W miarę możliwości zrób to też szybko, aby nie wyziębić ciała chorego. Możesz np. przykryć go kocem. Jeśli ma problemy z oddychaniem, najlepiej przez cały czas trzymać mu pod głową dwie poduszki, wymieniając ich poszewki po kolei. W łóżku z wezgłowiem, przed wymianą pościeli najlepiej je opuścić, nie zapominając przy tym o zabezpieczeniu przeciwległej strony łóżka tak, by chory nie wypadł. Dobrym pomysłem jest stosowanie również podkładów higienicznych, które skutecznie chronią przed zawilgoceniem i zabrudzeniem. Do pielęgnacji nie używaj gąbek Chociaż osoby zdrowe na co dzień używają do kąpieli gąbek, w przypadku higieny obłożnie chorych, nie jest to najlepsze rozwiązanie. Długo schną, utrzymują wilgoć i fragmenty zmytego naskórka. Przez to stanowią idealne siedlisko dla rozwoju grzybów i bakterii. Zdecydowanie lepszym pomysłem będzie ich zamiana na jednorazowe myjki, które są o wiele bardziej higieniczne i łatwe w użyciu. Dodatkowo występują one w wielu odmianach, do stosowania z preparatami z użyciem wody lub bez. Myj głowę z… głową Obłożnie chory większość czasu spędza, leżąc w łóżku. W związku z tym jego włosy mają stały kontakt z poduszką i narażone są na większą potliwość. Zwracaj stałą uwagą na ich świeżość, dzięki czemu znacznie poprawiasz komfort życia twojego bliskiego. Aby ułatwić pielęgnację włosów chorego, można rozważyć ich skrócenie. Pamiętaj również o odpowiednim doborze szamponu, wygodnego basenu lub miski do mycia głowy. Jeśli chodzi o szampony, najlepiej szukać takich, które w składzie zawierają mocznik i witaminy z grupy B3, B5, B6, E i C. Nie przesadzaj z odżywkami, które mogę powodować odczyny alergiczne lub podrażnienia delikatnej skóry podopiecznego. Pamiętaj o nawilżeniu jamy ustnej Niestety wielu obłożnie chorych nie może zatroszczyć się o samodzielną higienę jamy ustnej, dlatego naturalną rzeczą jest pomoc w pielęgnacji. Nie ogranicza się to jednak do szczotkowania zębów, ale również dbania o odpowiednie nawilżenie jamy ustnej. Szczególnie jeśli podopieczny jest nieprzytomny, odżywia się za pomocą gastrostomii czy drogą dożylną. W takich przypadkach w ustach panuje nadmierna suchość, narażająca błonę śluzową na infekcje. Skonsultuj się z lekarzem, jakich środków w takich przypadkach używać, często pomaga podanie do ssania cukierków bezglutenowych, kostki lodu, żucie gumy bez cukru bądź płukanie gardła roztworem metylocelulozy – zwanym sztuczną śliną. Jeśli nie ma takiej konieczności, lepiej nie używać również protez zębowych. Niepotrzebnie zwiększają ryzyko podrażnienia błon śluzowych. Pomóż choremu odetchnąć Myjąc plecy chorego, możesz się również zatroszczyć o udrożnienie jego dróg oddechowych. Spędzanie większości dnia w pozycji leżącej negatywnie wpływa na ich drożność ze względu na zbierającą się w oskrzelach wydzielinę. Oklepywanie pleców dokonujemy delikatnie, ręką złożoną w kształt "łódki" – od dołu do góry. Optymalny czas oklepywania to 3-5 minut, w tym czasie należy unikać rejonów nerek i kręgosłupa. Nietrzymanie moczu – dobieraj produkty odpowiednio do potrzeb Nietrzymanie moczu to problem, który nie musi krępować i utrudniać życia twojemu podopiecznemu. Na rynku dostępnych jest wiele produktów chłonnych i pieluchomajtek. Niestety często wybiera się nieadekwatne do realnego problemu. Za ciasne lub za duże, za mało lub za bardzo chłonne — pamiętaj, że większa pielucha nie oznacza większej chłonności, nie należy jej również skracać i dopasowywać na własną rękę. Odpowiedni dobór produktu oszczędzi problemów z odparzeniami i zaczerwienieniem skóry, z przeciekaniem. Z tego względu ważny jest dobór produktu nie tylko rozmiarowo, ale także na poziom nietrzymania moczu i stopień samodzielności. Jeśli chory jest w stanie pójść do toalety albo możesz mu w tym pomóc, warto rozpocząć trening pęcherza. Przydatne tu będą majtki chłonne, które wyglądem przypominają zwykłą bieliznę. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. opieka nad chorym opieka nad osobą niesamodzielną obłożnie chory opieka nad seniorem zdrowie seniora opieka senioralna Jak zorganizować transport osoby obłożnie chorej? Osoby obłożnie chore z powodu swojego stanu zdrowia nie są w stanie podróżować o własnych siłach. Jednocześnie opiekunowie muszą liczyć się z tym, że... Adrian Jurewicz | Onet. Kiedy zdecydować się na pomoc wykwalifikowanego opiekuna dla osoby obłożnie chorej? Osobą obłożnie chorą, najczęściej zajmuje się jej najbliższa rodzina. Wynika to zazwyczaj z kosztów związanych z zatrudnieniem wykwalifikowanej opieki bądź... Adrian Jurewicz Jak przebrać osobę obłożnie chorą - poradnik krok po kroku Osoby obłożnie chore bądź niepełnosprawne mogą mieć problemy z codziennymi czynnościami takimi jak ubieranie i rozbieranie się. W takich sytuacjach niezbędna... Adrian Jurewicz Depresja u osób obłożnie chorych - jak sobie z nią poradzić? Osoba obłożnie chora staje się podatna na różne komplikacje zdrowotne, takie jak bolesne odleżyny, problemy z krążeniem i oddychaniem, przykurcze z powodu braku... Adrian Jurewicz | Onet. Przewijanie osoby obłożnie chorej - jak zrobić to bezpiecznie? Jednym z najważniejszych elementów w pielęgnacji osoby obłożnie chorej jest jej przewijanie, czyli zmiana pieluchomajtek znanych także jako pampersy. Wykonywanie... Adrian Jurewicz Twój bliski jest obłożnie chory? Możesz szukać pomocy Chory leżący w domu to wyzwanie dla rodziny. Jak zająć się bliskim, by nie był a to udręką ani dla niego, ani dla nas? Jak go karmić, by się nie zakrztusił? Jak... Toaleta osoby obłożnie chorej. Harmonogram i plan działania Toaleta osoby obłożnie chorej, higiena całego ciała i odpowiednia pielęgnacja skóry jest jednym z podstawowych elementów opieki nad chorym. Zapewnia choremu nie... Grażyna Suchora Obłożnie chory w domu. Gdzie szukać pomocy? Gdy bliska osoba choruje i nagle staje się niesamodzielna, rodzina często czuje się przytłoczona obowiązkami, które na nią spadają. Nie wie, jak odpowiednio zająć... Sprawdzone sposoby przy opiece nad obłożnie chorym Konieczność zajęcia się obłożnie chorym zwykle powoduje stres. Obawy, czy potrafimy to robić, czy damy radę? Czy jest to możliwe, nie mając doświadczenia i... Grażyna Suchora Codzienna toaleta obłożnie chorego - poradnik krok po kroku Jeżeli twój bliski nie jest samodzielny, codzienna toaleta może być prawdziwym wyzwaniem. Jednak wiedza i praktyka sprawią, że z czasem nabierzesz biegłości w... Andrzej Dębski

Udar, wylew, stwardnienie rozsiane – lista schorzeń, które mogą spowodować wielotygodniowe, a nawet wieloletnie przebywanie w łóżku jest wręcz nieograniczona. Osoby starsze bardzo często ostatnie dni, miesiące, a nawet lata swojego życia spędzają w łóżku, stając się pacjentami leżącymi. Jak poradzić sobie w tak trudnej i specyficznej sytuacji i dobrze zorganizować opiekę nad higieną chorego w taki sposób, aby nie była codzienną męczarnią? O tym w dzisiejszym artykule. Codziennymi i doraźnymi przypadkami unieruchomienia pacjenta – poza zaawansowanym wiekiem – są złamania kończyn dolnych, paraliż, problemy z chodzeniem, śpiączka, choroby neurodegeneracyjne – choroba Parkinsona, Alzheimera oraz zaburzenia psychiczne, czy po prostu osłabienia lub zaniki mięśni. Lista przyczyn może być bardzo długa. Pielęgnacja pacjenta, który leży jest bardzo specyficzna i wymaga dużej cierpliwości, sił i umiejętności. Trzeba pamiętać o kilku szczegółach i działać adekwatnie do stanu pacjenta, aby mu nie zaszkodzić. Opieka nad taką osobą, która nie może wstać i leży w łóżku to wielkie wyzwanie dla bliskich. Trzeba się również liczyć z tym, że taki stan chorego może spowodować całkowitą reorganizację życia. Stwórz odpowiednie miejsce Zabiegi higieniczne należy wykonywać w odpowiedniej atmosferze. Najlepiej wydzielić osobny pokój, który zapewni osobie leżącej spokój, a przede wszystkim intymność. Ma to ogromne znaczenie dla psychiki chorego. Wielu pacjentów, kiedy wykonuje się przy nich zabiegi higieniczne, czuje z tego powodu wstyd. Ważne jest, aby okazać poszanowanie dla drugiej osoby. Wiąże się to z wykonywaniem zabiegów higienicznych jedynie z osobami, które są do tego niezbędne – idealnie byłoby, gdyby wszystkie inne osoby zostały wyproszone z pokoju. Dodatkowo nie wolno okazywać własnej niechęci do wykonywanej czynności – np. poprzez złośliwe komentarze. Pamiętajmy, że mamy do czynienia z innym człowiekiem i należy mu się szacunek. Pokój chorego powinien być utrzymywany w temperaturze 20-21oC, często wietrzony, by zapewnić dopływ świeżego powietrza i codziennie sprzątany (w tym ścieranie kurzu i mycie podłogi na mokro). Przydałoby się również zabezpieczyć okna, aby światło nie raziło pacjenta. Kiedy zmienić pieluchomajtki? Opieka nad pacjentem leżącym często nierozerwalnie związana jest ze zmianą pieluchomajtek lub pieluch u chorego – trzeba wiedzieć, kiedy i jak to robić. Większość pieluch zawiera wskaźnik wilgoci. Na wierzchniej stronie pieluchomajtek są odpowiednie indykatory, które pod wpływem wody z moczu lub kału bledną i rozmywają się. Jest to sygnał, że pieluchę należy zmienić. Możemy też zmienić pieluchę wtedy, kiedy chory nas poinformuje, że należy to zrobić. Konieczna jest bezwzględna wymiana pieluchy każdorazowo po oddaniu kału. Po długim kontakcie z wilgocią skóra mięknie i staje się pomarszczona. Jest to tak zwany proces maceracji skóry. Skóra poddana takim warunkom przez długi czas po pierwsze nie spełnia swojego zadania ochronnego, po drugie może trwale zostać uszkodzona. Jest to idealne miejsce do rozwoju bakterii – w szczególności bakterii kałowych. Bakterie kałowe bardzo łatwo przenikają też do układu moczowego, w szczególności u kobiet, bo budowa ich układu moczowego sprzyja zakażeniom. Bakterie mają wtedy ułatwione zadanie, a my gwarantujemy im bardzo dobre miejsce do bytowania. Polecane dla Ciebie chusteczki, nietrzymanie moczu, podrażnienie, jednorazowe , dla alergików, bez parabenów, bez barwników, bez sztucznych barwników, bez peg, bez olejów mineralnych zł Po zmianie pieluchy – nawilżaj Działania higieniczne po zmianie pieluchy sprowadzają się do oczyszczenia miejsc intymnych i odpowiedniego zabezpieczenia ich przed szkodliwymi czynnikami wynikającymi z noszenia pieluchomajtek. Należy dokładnie oczyścić i osuszyć okolice intymne. Następnie nawilżyć skórę preparatem przeciw odparzeniom lub odleżynom. Można zastosować też zasypkę (np. talk). Higiena osoby leżącej przypomina higienę niemowląt i dzieci – są to bardzo podobne zabiegi. Codzienna obserwacja Chory leżący jest zwykle osłabiony, a na jego ciele ujawniają się wszelkiego rodzaju ślady codziennego leżenia. Są to przede wszystkim zaczerwienienia, wysypka, otarcia, małe lokalne pęknięcia naczynek, siniaki i najpoważniejsze – odleżyny. Codzienna obserwacja pozwoli zlokalizować zmienione miejsca i odpowiednio je zabezpieczyć. Aby te specyficzne miejsca wykryć, a samemu choremu zapewnić dobre samopoczucie, toaletę powinniśmy wykonywać dwa razy dziennie. Przy toalecie porannej myjemy zęby, twarz, uszy, szyję, ręce, plecy, pośladki, strefy intymne, a przy wieczornej – całe ciało. W aptece należy sięgać po odpowiednie preparaty do pielęgnacji skóry wrażliwej oraz preparaty przeciwodleżynowe lub odpowiednie kremy nawilżające. Najlepsze i najczęściej używane są preparaty do pielęgnowania niemowląt i dzieci. Są one delikatne, nie zawierają konserwantów i sztucznych substancji drażniących, co jest korzystne dla pacjenta leżącego. Mycie pacjenta Przy myciu pacjenta zaczynamy zawsze od górnych partii ciała, a kończymy na dolnych, zmieniając przy tym wodę i ręcznik, a strefy umyte zabezpieczamy dodatkowym suchym i czystym ręcznikiem, aby ciało chorego nie wyziębiło się. Należy pamiętać, że ważna jest również higiena jamy ustnej. Nie wolno zapominać o myciu zębów. Przy wycieraniu skórę dotykamy delikatnie ręcznikiem, aby nie narazić jej na otarcia i skaleczenia. Po umyciu nakładamy na nią nawilżające kosmetyki – oliwki, kremy, balsamy albo łagodzący podrażnienia talk. Poranną toaletę wykonujemy w łazience lub w łóżku, wieczorną starajmy się wykonywać w łazience. Mimo że praca z osobą leżącą jest żmudna, codzienna i wymaga dużej siły fizycznej i psychicznej, to stanowi ona swoiste podziękowanie – za trudy wychowania, nauki czy zwykłego spędzania czasu. Taka pomoc nie jest niczym dziwnym i nigdy nie wiemy, czy nam w przyszłości również taka pomoc nie będzie potrzebna. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Olej z czarnuszki – na odporność, alergie, astmę, skórę. Poznaj właściwości i zastosowanie czarnuszki siewnej Olej z czarnuszki w ok. 85 proc. składa się z nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT), zawiera witaminę E, witaminę A oraz mikroelementy. Posiada wiele właściwości zdrowotnych, ma także zastosowanie w kosmetyce. Sprawdź, jak działa olej z czarnuszki siewnej, jakie ma właściwości lecznicze oraz w jaki sposób go stosować. Marihuana medyczna – co warto o niej wiedzieć? U schyłku okresu PRL, w 1985 r. wprowadzono przepisy karne, które zakazały używania w Polsce marihuany. Kontrowersje wywoływał pogląd, że wykorzystanie tej substancji do celów medycznych stało się również niedostępne, a wręcz karalne. Dopiero po 32 latach (w 2017 r.) stworzono przepisy, które formalnie zezwoliły na legalne wprowadzanie marihuany do obrotu jako surowca farmaceutycznego, a także zastosowanie jej w leczeniu i łagodzeniu objawów towarzyszących określonym chorobom. Co warto wiedzieć o marihuanie medycznej? Świąteczne przejedzenie. Jak radzić sobie ze wzdęciami? W Święta Bożego Narodzenia jemy dużo – to fakt. Faktem jest też to, że przejedzeniu towarzyszą nieprzyjemne dolegliwości, takie ból brzucha, uczucie pełności w jamie brzusznej, gazy. Czym tak naprawdę są wzdęcia i jak radzić sobie z przejedzeniem? 5 zdrowych postanowień na Nowy Rok. Co warto zmienić? Istnieje kilka sfer życia, które warto uporządkować niezależnie od pory. Powoli, małymi krokami, ale zdecydowanie i sukcesywnie. Oto kilka postanowień noworocznych – wystarczy wybrać jedno, a wiele dobrego zrobimy dla siebie i czasami też dla naszych najbliższych. Leki na uspokojenie bez recepty – co zawierają i czy są skuteczne? Żyjemy we względnie dynamicznych czasach. Szybkość zmian odbija się na sferze emocjonalnej człowieka. Statystyki mówią, że co druga osoba, odczuwa częste napady złości, stresu lub agresji w ciągu dnia. W aptekach istnieją leki bez recepty, które mają wykazywać działanie uspokajające. Najczęściej są to preparaty ziołowe. Środki te ze względu na zawartość substancji czynnych wykorzystuje się w lecznictwie. Co najczęściej znajduje się w składzie leków uspokajających bez recepty? Jaka jest skuteczność ziołowych środków na uspokojenie? Chrypka – przyczyny, leczenie, domowe sposoby Zachrypnięty głos może być wynikiem podrażnienia lub zranienia strun głosowych wskutek nadwyrężenia głosu lub choroby. Kiedy chrypka może okazać się groźna? Jak pozbyć się chrypy przy pomocy domowych sposobów? Drapanie w gardle – co oznacza? Przyczyny i domowe sposoby Drapanie, swędzenie lub gryzienie w gardle – to zwykle objawy infekcji górnych dróg oddechowych. Te nieprzyjemne uczucia, które towarzyszą chorobom zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, można złagodzić za pomocą preparatów na gardło dostępnych w aptece, a także dzięki domowym sposobom. W jaki sposób? Podpowiadamy. Przewiane ucho – przyczyny, objawy, leczenie, domowe sposoby Czy po wieczornym spacerze odczuwasz ból lub słyszysz szum w uszach? To może być przyczyna przewianego ucha. Przypadłość ta dotyczy wszystkich osób, zarówno młodszych, jak i starszych. Najczęściej jednak pojawia się u dzieci do 6. roku życia. Jakie są przyczyny przewianego ucha? Jak leczyć przewiane ucho domowymi sposobami? Kiedy udać się do laryngologa? Podpowiadamy.

Presentation Creator Create stunning presentation online in just 3 steps. Pro Get powerful tools for managing your contents. Login Upload Download Skip this Video Loading SlideShow in 5 Seconds.. TOALETA CHOREGO LEŻĄCEGO W ŁÓŻKU PowerPoint Presentation TOALETA CHOREGO LEŻĄCEGO W ŁÓŻKU. Anna Głowacka. Cel i znaczenie mycia chorego. - Utrzymanie chorego w czystości - Pobudzenie funkcji skóry - Pobudzenie krążenia obwodowego - Poprawa samopoczucia chorego - Wyrabianie u chorych trwałych nawyków Uploaded on Sep 24, 2014 Download PresentationTOALETA CHOREGO LEŻĄCEGO W ŁÓŻKU - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - E N D - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Presentation Transcript TOALETA CHOREGO LEŻĄCEGO W ŁÓŻKU Anna GłowackaCel i znaczenie mycia chorego - Utrzymanie chorego w czystości- Pobudzenie funkcji skóry - Pobudzenie krążenia obwodowego- Poprawa samopoczucia chorego- Wyrabianie u chorych trwałych nawyków higienicznych- Obserwacja skóry chorego/profilaktyka p/odleżynowa- Nawiązanie kontaktu i bliższe poznanie choregoWytyczne, których należy przestrzegać: - do toalety porannej budzić jak najpóźniej – toaletę wieczorną wykonać o ile to możliwe, bezpośrednio przed snem - temp. pomieszczenia, w którym myjemy 18-20 st. C – zamknąć okna- myć od części czystych do brudniejszych nie zalać łóżka wodą, wodę zmienić, gdy jest brudna lub mocno namydlona- wycierać dokładnie, ale niezbyt mocno- nacierać spirytusem a następnie smarować oliwką lub innymi preparatami natluszczającymi całe plecy, pośladki, k. krzyżową – sprawdzić czy nie tworzą się odleżyny, obserwować skórę chorego - czesać codziennie – sprawdzić czystość głowy- sprzątnąć wszystkie przybory po wykonaniu toalety, czyste i wysuszone ułożyć w stałym miejscu. Myjki spłukać pod bieżącą wodą i wysuszyć. Technika wykonania toalety obłożnie choremu Przygotować: - miskę nerkowatą, - preparaty pielęgnacyjne do skóry - dzbanek z ciepłą wodą, - miednicę, - basen, - rękawice jednorazowe, - 2 myjki, 2 ręczniki o zróżnicowanych kolorach lub grubościach - szczoteczkę, pastę i kubek do zębów, - mydło w płynie i płyn do higieny intymnej - szczoteczkę i przybory do paznokci - grzebień. Przygotowane przybory układa się na tacy i zanosi do łóżka chorego, stawia na stoliku, przy łóżku ustawia dodatkowe krzesło, na którym stawia miednicę. Nalewa wody z kranu do kubka do mycia zębów. Przynosi basen → myje ręce. Na poręczy krzesła zawiesza 2 ręczniki. Przygotowuje myjki.(w/w czynności skracają czas toalety)Mycie zębów Założyć cienki ręcznik pod brodę choremu, podając szczoteczkę z pastą. Lewą ręką unieśc głowę chorego, prawą podać wodę do ust. Następnie wodę odstawić na stolik a pod usta chorego podsunąć miskę nerkowatą. Czynność należy powtarzać, lewa ręka cały czas podtrzymuje głowę chorego. Po umyciu zębów wyrzeć usta ręcznikiem, szczoteczkę odłożyc do kubka. Mycie twarzy, uszu i szyi Zdjąć choremu koszulę → na poręcz łóżka. Podłożyć cienki ręcznik pod głowę i barki chorego. Zapytać chorego czy namydlić myjkę. Zmyć twarz i wytrzeć ją. Umyć ucho dalsze, bliższe, szyję → wytrzeć. Wyjąć ręcznik spod głowy chorego. Mycie kończyn górnych Myjemy dalszą od siebie rękę, która spoczywa na cienkim ręczniku. W okolicy pachy chorego podkładamy ręcznik pod wierzchnie przykrycie. Pod dłoń stawiamy miednicę + mydelniczkę i szczoteczkę. Kolejność mycia k. górnej: przedramię i ramie od strony zewnętrznej, przedramię i ramię od strony wewnętrznej, pachę, dłoń. Odstawiamy mydelniczkę i szczoteczkę na stolik (krzesło). Lewą ręką unosimy rękę chorego, prawą zsuwamy miednicę w dół łóżka. Kładziemy rękę na ręczniku i wycieramy. Miednica odstawiona na klatki piersiowej Odkładamy brzeg wierzchniego przykrycia, kładziemy na klatkę piersiową gruby ręcznik, z którego odkładamy mankiet zabezpieczając brzeg wierzchniego przykrycia. Namydlamy myjkę, unosimy lekko wierzchnie przykrycie myjemy chorego, wycieramy cienkim ręcznikiem. Sprawdzamy czy pod piersiami –nie tworzą się odparzenia jeżeli tak – natłuszczamy skórę. Cienki ręcznik odkłada na krzesło. Mycie brzucha. Powtarzamy w/w czynności jak przy myciu klatki piersiowej. Wycieramy brzuch grubym ręcznikiem. Uwaga - myjkę zmienia się do mycia pleców i pośladków Chory odwraca się na bok. Plecy odkryte, wierzchnie przykrycie leży na chorym. Kładziemy gruby ręcznik wzdłuż pleców i pośladków. Myjemy plecy, pośladki, szparę pośladkową → wycieramy→ nacieramy spirytusem i potem natłuszczamy. Masujemy chorego. Chory odwraca się na wznak. Zakłada kończyn dolnych Chory odkłada nogi w odwiedzeniu, ujmujemy dalszą część wierzchniego przykrycia w fałd i kładziemy ją między nogi chorego. Odkrywamy całą dalszą kończynę dolną osłaniając jednocześnie krocze. Podkładamy gruby ręcznik w poprzek łóżka pod udo chorego (noga jest zgięta w kolanie). Ręcznik ma ochronić górne przykrycie. Myjemy udo i wycieramy. Podkładamy ręcznik wzdłuż pod podudzie i stopę; pod stopę stawiamy miednicę, obok mydelniczkę. Myjemy podudzie, potem stopę, podeszwę, myjemy mocno myjką, paznokcie szczoteczką. Odstawiamy mydelniczkę, miednicę usuwamy tak jak spod kończyny górnej. Wycieramy stopę i paznokcie. Kończynę nakrywamy. W taki sam sposób myje drugą kończynę dolną Toaleta intymna Podkładamy basen lub jednorazowy podkład higieniczny. Z wierzchniego przykrycia robimy tzw. budkę, osłaniając nią krocze. Spłukujemy myjkę wodą z dzbanka, namydla ją i trzymając drugą ręką wierzchnie przykrycie myje krocze. Jeżeli stan chorego na to pozwala, chory myje się sam, myjkę odrzuca do miednicy. Dokładnie spłukujemy krocze polewając je wodą z dzbanka. Wycieramy krocze grubym ręcznikiem. Jeżeli chory może wyciera się sam. Usuwamy ręcznik, nakrywamy chorego. Wyjmujemy basen, pośladki chorej wycieramy grubym ręcznikiem. Odstawiamy basen. Mężczyznę podmywa na położonym pod pośladki grubym ręczniku. Lżej chory myje się sam. Toaleta intymna Toaleta kobiety: - umycie pachwin w kierunku od spojenia łonowego do odbytu - umycie spojenia łonowego - umycie zewnętrznych narządów płciowych w kierunku od spojenia łonowego do odbytu - polanie kroczca wodą z dzbanka w celu dokładnego zmycia mydła Toaleta mężczyzny: • odciągnięcia napletka i dokładne umycie żołędzi gazikiem zwilżonym wodą lub delikatną gąbką • o umyciu odprowadzenie napletka tak aby pokrywał żolądż • umycie pachwin • umycie worka mosznowego • obserwacja pod kątem odparzeńObcinanie paznokci Odwijamy górny brzeg wierzchniego przykrycia. Pod dalszą dłoń podkładamy cienki ręcznik. Obcinamy paznokcie. To samo robimy z drugą ręką. Zbieramy obrzynki paznokci i wrzucamy do miski nerkowatej. Odrzuca wierzchnie przykrycie ze stóp. Podkładamy gruby ręcznik pod stopy, obcinamy paznokcie, obrzynki wrzucamy do miski nerkowatej, ręcznik usuwamy. Czesanie Po zasłaniu łóżka należy uczesać chorego kładąc cienki ręcznik na plecy i ramiona. Zwrócić głowę pacjenta w jedną stronę, rozdzielić włosy na pół dokładnie rozczesać, odwrócić głowę w stronę przeciwną i czynność powtórzyć Po uczesaniu włosy wyrzucić do kosza. Sprawdzić ułożenie chorego i wygląd.

Mycie głowy choremu leżącemu Mycie włosów to usuwanie ze skóry głowy i włosów brudu i łoju za pomocą wody i szamponu lub na sucho –za pomocą specjalnych szamponów w sprayu czy zwykłej mączki ziemniaczanej . Technika mycia głowy choremu leżącemu uzależniona jest od jednostki chorobowej i stanu ogólnego chorego. Najczęściej głowę myje się w pozycji leżącej na wznak. Głowę myje się w zależności od potrzeby, nie rzadziej niż raz w tygodniu. Cele zabiegu Mycie głowy wykonuje się w celu: • utrzymania w czystości skóry głowy i włosów, • poprawienia funkcji skóry głowy, • pobudzenia krążenia krwi, • zapobiegania powstawaniu odleżyn, zwłaszcza w okolicach potylicy i małżowiny usznej,• usunięcia kurzu ,łoju ,potu ,wszy , • poprawienia samopoczucia pacjenta, • zapewnienia mu estetycznego wyglądu, • wyrobienia nawyku mycia głowy. Zagrożenia • zamoczenie bielizny osobistej lub pościelowej, • podrażnienie oczu szamponem, • zalanie wodą uszu i twarzy, • zamoczenie lub przemieszczenie istniejących u pacjenta opatrunków, gipsów, • wystąpienie reakcji uczuleniowej na składniki szamponu lub odżywek. Przeciwskazania · udar krwotoczny , · konsultacje czy zabiegi wymagające wyjścia (aby chory nie wychodził w mokrych włosach · ciężki stan kliniczny chorego. Materiały i środki · szampon i odżywka do włosów (jeśli chory używa), · ciepła woda , · rękawiczki 2 pary , · fartuch ochronny, · folia do osłony pościeli lub podkład higieniczny , · ręczniki jednorazowe, · waciki do uszu , · środek do dezynfekcji rąk i powierzchni , · worki czerwony i niebieski . Przybory i sprzęt · grzebień lub szczotka, · termometr, · suszarka, · dwa ręczniki optymalnej wielkości, · 2 wiadra 5 ‒ 10 litrowe, jedno z wodą o temperaturze ok. 39°C, drugie puste na zużytą wodę, · 2 dzbanki z ciepłą wodą do mycia i płukania włosów o temperaturze ok. 36 ‒ 39°C, miska pneumatyczna , zwykła miska lub przybory do wykonania rynienki , tace -2 sztuki , · stolik, · taboret, · krzesło, · parawan , · wózek , · kosz na brudna bieliznę, · kosz na odpady medyczne . Zasady W trakcie wykonywania zabiegu należy przestrzegać następujących zasad: • poinformowaniu chorego o zamiarze wykonania zabiegu, uzyskaniu jego zgody i pozyskaniu go do współpracy, • zapewnieniu mu wygody i bezpieczeństwa, • dobraniu odpowiedniego nieuczulającego szamponu, • zapewnieniu optymalnej temperatury wody (36 ‒ 39°C) i otoczenia (20 ‒ 22°C), • przenoszeniu dzbanka za głową chorego, • zabezpieczeniu uszu przed zalaniem wodą, np. wacikami, • osłonięciu oczu chorego swoją dłonią, • dwukrotnym myciu i spłukiwaniu głowy, • wykonaniu masażu głowy, • niedopuszczeniu do oziębienia chorego i zamoczenia bielizny. Algorytm mycia głowy · Przedstaw się , powiedz co będziesz robić i uzyskaj zgodę. · Sprawdź kartę gorączkową. · Wykonaj czynności przygotowawcze: zamknij okno zamknij drzwi ustaw parawan odstaw stolik przyłóżkowy sprawdź temperaturę otoczenia przystaw krzesło siedziskiem do dolnego szczytu łóżka. · Umyj i zdezynfekuj ręce · Przygotuj zestaw (sprawdź czy suszarka działa)wraz z pojemnikami na odpady. · Wlej wodę do dzbanków i wiadra sprawdź temperaturę wody na nadgarstku. · Ubierz fartuch i rękawiczki przy łóżku chorego. · Połóż tacę na stolik przyłóżkowy. · Rozłóż zawinięcia kołdry od strony dalszej i bliższej. · Połóż płasko wezgłowie. · Posadź chorego. · Wyjmij poduszkę i jasiek – jedną poduszkę podłóż pod plecy chorego. · Zabezpiecz wezgłowie podkładem . · Zabezpiecz plecy chorego ręcznikiem. · Połóż miskę pneumatyczną, otwórz odpływ i umieść w pustym wiaderku. · Połóż pacjenta na plecach głową w misce i sprawdź, czy mu wygodnie –ręcznik powinien wyścielać zagłębienie na głowę . · Rozczesz delikatnie włosy. · Zabezpiecz uszy wacikami. · Sprawdź temperaturę wody termometrem. · Polej wodą z dzbanka głowę chorego- trzymaj dzbanek za głową chorego, ręką osłaniaj oczy. · Nalej na swoje dłonie trochę szamponu i rozprowadź na włosach (zaczynamy od tyłu głowy). Umyj włosy przytrzymując jedną ręką kark chorego – wykonaj masowanie w różnych kierunkach opuszkami palców (ruchy delikatne, ale zdecydowane), pomaga to rozprowadzić szampon oraz poprawia krążenie skóry głowy. · Spłucz głowę – lewą ręką trzymaj dzbanek za głową chorego, a prawą osłaniaj oczy. · Powtórz czynność mycia, staraj się wykonać delikatny masaż. · Nabieraj wody z wiadra dzbankiem jeśli zachodzi taka potrzeba do spłukiwania głowy. Spłukuj tak długo, aż nie będzie piany. · Nałóż odżywkę, jeśli chory jej używa. Rozprowadź ją równomiernie · na włosach, wmasuj preparat lekko palcami, okręć włosy ręcznikiem. Utrzymaj preparat 15 ‒ 20 minut, jeśli trzeba - spłucz ciepłą wodą. Zaczekaj aż woda spłynie z włosów. · Delikatnie posadź chorego i zabezpiecz głowę ręcznikiem(turban). · Wylej resztki wody z miski i wyjmij miskę pneumatyczną i odłóż na wózek, stolik lub taboret. · Usuń i wyrzuć podkład foliowy(jednorazowy do czerwonego worka). · Podnieś zagłówek. · Rozłóż obie poduszki i połóż suchy ręcznik. · Ułóż wygodnie chorego. · Zdejmij turban. · Wytrzyj głowę i wyjmij z uszu waciki – wyrzuć je do miski nerkowatej lub odpadów medycznych. · Delikatnie rozczesz włosy (od końcówek do nasady), resztę włosów z grzebienia zgarnij na ligninę i wyrzuć. · Zmień rękawiczki (aby nie dotykać przewodów i gniazdek elektrycznych mokrymi rękami). · Wysusz suszarką głowę chorego lub pozostaw do naturalnego wyschnięcia (pod głową ręcznik), np. przy włosach osłabionych chemioterapią. · Rozczesz włosy grzebieniem . · Usuń ręcznik. · Wykonaj czynności końcowe przy łóżku chorego: odstaw tacę na wózek, zdezynfekuj używane sprzęty , przystaw stolik przyłóżkowy, odstaw krzesło i taboret, odstaw parawan . · Wykonaj czynności końcowe po zabiegu: posegreguj odpady, zdezynfekuj sprzęt, umyj sprzęt, osusz sprzęt, zdejmij fartuch , umyj i zdezynfekuj ręce, schowaj zestaw do szafy, udokumentuj zabieg . Film instruktażowy ze strony Damy Radę : mycie głowy

Higiena pacjenta leżącego stanowi zwykle spore wyzwanie – zarówno dla pacjenta, jak i opiekuna. Mycie głowy oraz ciała osobie chorej czy starszej, która nie może opuścić łóżka, powinna zostać starannie przemyślana, by czynność przebiegła sprawnie i nie wywoływała w podopiecznym znacznego dyskomfortu. Problemy pielęgnacyjne niepełnosprawnego bliskiego należy traktować ze zrozumieniem, a wszystkie czynności wykonywać z ogromnym wyczuciem. Mycie pacjenta w łóżku – czego potrzebujemy? Zanim przystąpimy do mycia osoby leżącej, przygotujmy pomieszczenie i wszystkie niezbędne akcesoria. Postarajmy się zapewnić choremu maksymalną swobodę – zadbajmy o to, by w pokoju nie przebywały osoby trzecie lub osłońmy miejsce kąpieli parawanem. Upewnijmy się, że okna są zamknięte, nie ma przeciągu, a wewnątrz panuje przyjemna temperatura. Wszystkie środki myjące, ręczniki, myjki, kosmetyki i preparaty ochronne czy pieluchy powinniśmy mieć w zasięgu ręki. Dzięki temu skrócimy czas zabiegów higienicznych i oszczędzimy bliskiemu dodatkowego stresu. Zabezpieczmy łóżko przed wilgocią podkładem chłonnym bądź nieprzemakalnym prześcieradłem. Nie zapomnijmy zaopatrzyć się także w artykuły, takie jak winylowe rękawiczki oraz żel antybakteryjny do dłoni – ochrona przeciw zarazkom jest konieczna i dla nas i dla naszego bliskiego. Dopiero po odpowiednim zorganizowaniu przestrzeni i zgromadzeniu niezbędnych produktów pielęgnacyjnych, możemy rozebrać pacjenta. Pamiętajmy jednak, by zawsze był on częściowo zasłonięty – z pewnością poprawi to jego poczucie komfortu. Nie ma potrzeby zdejmowania dołu piżamy w czasie mycia głowy czy górnych części ciała. Więcej na temat zasad pielęgnacji i przydatnych akcesoriów dowiesz się na Jak umyć głowę osobie leżącej? Mycie głowy pacjenta w łóżku znacznie ułatwi miska pneumatyczna. Jest to rodzaj niewielkiego baseniku z wycięciem na szyję, który pozwala bezpiecznie i wygodnie ułożyć chorego w czasie zabiegu. Dodatkowo zwykle zaopatrzona jest w wężyk pełniący rolę prysznica, którym możemy spłukać włosy. Na ramiona i szyję podopiecznego zarzućmy ręcznik, by zapobiec nieprzyjemnemu spływaniu wody na plecy. Użyjmy nawilżającego szamponu o niedrażniącej formule. Pamiętajmy, by wykonywać delikatne, spokojne ruchy dłońmi, unikajmy nadmiernego pośpiechu. Po spłukaniu włosów, odsączmy je w ręcznik, rozczeszmy i wysuszmy suszarką. Mycie ciała pacjenta leżącego Kolejnym krokiem jest umycie ciała. Zacznijmy od szyi, ramion, torsu i brzucha. Zwróćmy szczególną uwagę na wszelkie zagłębienia fałdów skóry oraz, w przypadku kobiet, skórę pod piersiami. To tu najczęściej powstają bolesne odparzenia. Otrzyjmy nasączoną gąbką pachy i ręce, osuszając każdą zaraz po umyciu. Nie pocierajmy skóry chorego, przykładajmy do niej ręcznik, pozwalając mu wchłonąć wilgoć. Po delikatnym obróceniu pacjenta na bok, umyjmy jego plecy i pośladki. Warto w tym momencie obejrzeć ciało chorego, by sprawdzić, czy nie pojawiają się odleżyny. Po wytarciu skóry, zaaplikujmy odpowiednie preparaty pielęgnacyjne. Myjąc kończyny, poświęćmy nieco więcej czasu stopom i przestrzeniom między palcami. Te miejsca również powinny zostać dokładnie wytarte. Higiena miejsc intymnych pacjenta leżącego Higiena miejsc intymnych osoby niepełnosprawnej bądź starszej jest najbardziej krępująca, jednak im lepiej opanujemy tę czynność, tym łatwiej będzie nam się z nią oswoić. Ułóżmy pacjenta w pozycji na plecach, jeśli to możliwe, z nogami zgiętymi w kolanach. Wykorzystajmy oddzielną myjkę, gazę nasączoną płynem do higieny intymnej bądź wodą z mydłem. Krocze myjemy w kierunku od wzgórka łonowego do odbytu – to bardzo ważne, ponieważ w ten sposób zmniejszamy ryzyko przenoszenia bakterii w okolice pochwy i cewki moczowej. Do osuszenia newralgicznych miejsc użyjmy ręcznika papierowego lub osobnego ręcznika bawełnianego. Chociaż pielęgnacja osoby leżącej jest wymagająca, dzięki wiedzy i specjalistycznym akcesoriom możemy znacznie ułatwić sobie to zadanie. Niewielkim kosztem jesteśmy w stanie zdecydowanie poprawić swobodę bliskiego, co ma ogromne znaczenie dla jego kondycji psychicznej.

Osoby obłożnie chore, leżące, wymagają nie tylko odpowiedniego leczenia ale także higieny i pielęgnacji, która umożliwia utrzymanie czystości i zdrowia skóry, a także dobrego samopoczucia podopiecznego. Mycie może być jednak krępujące dla chorego i trudne dla opiekuna. Dlatego przed przystąpieniem do tych czynności warto dowiedzieć się, jak powinno wyglądać mycie chorego w łóżku, a także jakie produkty będą przy tym pomocne. W poradniku skupimy się na tym, jak przygotować się do wykonania porannej i wieczornej higieny, jak bezpiecznie ułożyć podopiecznego oraz jakie czynności wykonać, by mieć pewność, że skóra jest oczyszczona i chroniona przed podrażnieniami. Jak przygotować się do mycia osoby leżącej? Przygotowanie się do wykonania porannej i wieczornej higieny osoby leżącej może ułatwić te czynności, zaoszczędzić opiekunowi trochę czasu, a podopiecznemu zapewnić potrzebne poczucie komfortu. Od czego zacząć? Warto upewnić się, że wszystkie czynniki potrzebne do zapewnienia podopiecznemu wygody oraz poczucia bezpieczeństwa zostały spełnione. Chodzi przede wszystkim o stworzenie zamkniętej, ciepłej przestrzeni. Może to być osobny pokój bądź – przy braku przestrzeni – miejsce osłonięte parawanem. Ważne jest także, by zamknąć okna i drzwi, aby uniknąć przewiania. Wszystkie preparaty do mycia, miska z wodą, miska pneumatyczna (do mycia włosów), myjki i ręczniki, a także wyroby chłonne, gdy podopieczny cierpi na nietrzymanie moczu, powinny być przygotowane przed myciem i umieszczone pod ręką. Należy mieć je przy sobie jeszcze przed rozebraniem podopiecznego, by nie powodować u niego dyskomfortu. Warto także zaopatrzyć się w większą ilość ciepłej wody w dzbanku, do polewania ciała bądź włosów w razie konieczności. Aby chronić podopiecznego przed wilgocią, opiekun może skorzystać z jednorazowych podkładów chłonnych bądź wielorazowych prześcieradeł. Dzięki temu nie ma potrzeby, by wymieniać pościel po czynnościach higienicznych. Przygotowanie się do codziennej higieny podopiecznego nie należy do trudnych zadań, a potrafi znacząco ułatwić całą procedurę porannego i wieczornego mycia. Jak powinna ona przebiegać? Jak myć chorego w łóżku? Po odpowiednim przygotowaniu się do mycia podopiecznego, opiekun powinien rozpocząć od mycia zębów, twarzy i szyi – dotyczy to zarówno porannej jak i wieczornej higieny. Warto skorzystać przy tym z jednorazowych śliniaków dla dorosłych, które chronią przed wilgocią i ułatwiają toaletę. Następnym etapem powinno być mycie ramion, rąk, klatki piersiowej i brzucha. Konieczne jest do tego zdjęcie góry od piżamy, jednak podopieczny powinien być cały czas, choćby w niewielkiej części, zasłonięty. Zwiększa to komfort podczas krępujących czynności oraz minimalizuje ryzyko przeziębienia. Podczas mycia klatki piersiowej u kobiet należy zwrócić szczególną uwagę na skórę pod piersiami, gdyż właśnie w takich miejscach istnieje zwiększone ryzyko powstania odparzeń. Analogicznie dotyczy to także fałd skóry na przykład na brzuchu czy udach. W następnej kolejności opiekun powinien umyć choremu stopy i nogi. Dopiero wtedy zachodzi konieczność przewrócenia podopiecznego na bok, by umyć plecy oraz pośladki. Aby zrobić to w sposób bezpieczny dla opiekuna (nienadwyrężający kręgosłupa) oraz chorego, warto zrobić to w następujący sposób: Położyć podopiecznego całkowicie płasko, bez poduszek czy zagłówków. Stanąć po stronie, na którą chce obrócić podopiecznego. Lekko zgiąć w kolanie dalszą nogę, dalszą rękę umieścić na klatce piersiowej, natomiast bliską rękę położyć nad głową podopiecznego, lekko zgiętą w łokciu. Złapać chorego pod dalszy bark i dalsze biodro, a następnie delikatnym ruchem ułożyć na boku. Podopieczny może mieć założoną zarówno koszulkę jak i spodenki – opiekun ma możliwość odsłonić plecy i pośladki bez konieczności zdejmowania całej piżamy. Ostatnim etapem jest mycie okolic intymnych. Można wykorzystać do tego myjki bądź gazę nasączoną wodą z odrobiną płynu do higieny intymnej bądź chusteczkami do higieny intymnej. Ważne jest jednak, by nie korzystać wyłącznie z chusteczek, a jedynie traktować je jako uzupełnienie higieny. Jak myć włosy osobie leżącej? Mycie włosów osobie leżącej to niezbędna część toalety chorego. Powinno się wykonywać ją raz na 4-5 dni, w zależności od potrzeb podopiecznego. Warto także podkreślić, że w miesiącach letnich skóra poci się znacznie szybciej, dlatego warto dokładnie obserwować chorego i w razie konieczności umyć bądź odświeżyć głowę szybciej. W celu umycia włosów osobie leżącej należy przygotować: Delikatnie myjący, nawilżający szampon Ręcznik higieniczny (jednorazowy) bądź materiałowy i podkład jednorazowy Miskę bądź wanienkę pneumatyczną (przy korzystaniu z miski warto skorzystać z rynny, by zabezpieczyć podopiecznego przed wodą) Dzbanek z wodą do spłukania włosów Aby ochronić podopiecznego przed zachlapaniem, powinno się zabezpieczyć jego szyję i dekolt za pomocą ręcznika – wystarczy zarzucić go na plecy. Z kolei aby zminimalizować ryzyko zawilgocenia materaca, pod miskę lub wanienkę należy położyć podkład jednorazowy. Korzystając z miski, podopieczny nie ma możliwości wygodnego położenia się (przez wzgląd na brak wycięcia na szyję). Opiekun musi zatem podtrzymywać jego głowę. Między innymi dlatego wybór wanienki może być bardziej praktyczny. Drugim powodem jest dołączony worek z wężykiem, który służy za prysznic. Ułatwia to opłukanie głowy podopiecznemu. Warto jeszcze zwrócić uwagę na temperaturę wody, która nie może być za zimna ani za gorąca. Aby zapewnić choremu komfort i zmniejszyć ryzyko przeziębień, powinno się sprawdzać wodę najpierw na własnym nadgarstku. Jeśli mycie włosów jest z jakiegoś powodu uniemożliwione (na przykład podopieczny jest przeziębiony), opiekun może skorzystać z szamponu w piance, który nie wymaga spłukiwania. To forma oczyszczenia i odświeżenia włosów oraz skóry głowy. Nie może jednak całkowicie zastąpić tradycyjnego mycia. Mycie włosów osobie leżącej może być zadaniem trudnym dla początkującego opiekuna, jednak wypracowanie odpowiedniej rutyny oraz zaopatrzenie się w przydatne akcesoria z pewnością ułatwią tę czynność. Na co zwrócić szczególną uwagę podczas mycia osoby leżącej? Chociaż samo mycie osoby leżącej jest bardzo proste, warto zwrócić uwagę na kilka aspektów, które nierzadko mogą umknąć opiekunom. Wiążą się przede wszystkim z używanymi preparatami. Mydło ani woda z mydłem nie są najlepszymi wyborami, gdy przychodzi do higieny osoby leżącej, która jest wyjątkowo narażona na problemy skórne. Dotyczy to także pielęgnacji seniorów. Mydło wysusza naskórek, co może powodować podrażnienia. Zamiast niego lepiej używać lotionów bądź kremów myjących, które oczyszczają i jednocześnie nawilżają skórę. Na przykład preparaty Seni Care zawierają w składzie delikatne substancje myjące, które nie wysuszają, redukując dzięki temu ryzyko powstania podrażnień. Gąbki nie należą do najbardziej higienicznych akcesoriów do mycia ciała. Panujące w nich wilgotne środowisko jest idealne dla rozwoju bakterii i grzybów. Dlatego zamiast używać gąbek lepiej sięgać po jednorazowe myjki zapewniające komfort nie tylko podopiecznemu, ale też opiekunowi. Przyjmuje się, że toaleta podopiecznego powinna odbywać się dwa razy – rano i wieczorem. Jednak to tylko uogólnienie. Mycie konieczne jest w każdym przypadku, w którym osoba chora jest ubrudzona, na przykład jedzeniem. Należy także odświeżać skórę, gdy podopieczny jest spocony. Oczywiście w niektórych sytuacjach nie ma potrzeby mycia całego ciała, można skorzystać jedynie z delikatnych preparatów oczyszczających. Odpowiednim do tego produktem są chusteczki nasączane. W sytuacji, w której przeprowadzenie toalety z użyciem wody jest utrudnione, opiekun może skorzystać z „suchych” kosmetyków, takich jak chociażby Seni Care pianka do ciała myjąco-pielęgnująca bądź szampon w piance. Delikatnie oczyszczają skórę bez konieczności spłukiwania, jednocześnie nie wysuszając jej. Odpowiednie nawilżenie i ochrona skóry powinny stanowić dopełnienie oczyszczania ciała podopiecznego. Dlatego zaleca się, by po dokonaniu toalety korzystać z natłuszczających i nawilżających balsamów, olejków a także kremów ochronnych, które redukują ryzyko wystąpienia zaczerwienień, podrażnień a także odparzeń. Chociaż mycie osoby leżącej jest trudniejsze od przygotowania kąpieli bądź szybkiego prysznica, nadal jest to efektywna forma oczyszczania ciała podopiecznego, która zapewnia mu ochronę przed rozwojem bakterii oraz komfort potrzebny do normalnego funkcjonowania. Odpowiednie przygotowanie, wyrobienie nawyków i zaopatrzenie się w przydatne akcesoria z pewnością pomogą zmienić ten początkowo niełatwy zabieg w codzienną, zwyczajową czynność.

Opiekując się chorym w ostatniej fazie choroby Alzheimera należy zdawać sobie sprawę, że długotrwała pozycja leżąca nie jest naturalna dla ludzkiego organizmu i niesie za sobą poważne ryzyko powikłań takich jak: odleżyny, spadek napięcia mięśniowego lub zanik mięśni, problemy z krążeniem krwi, infekcje dróg oddechowych (w tym bardzo groźne zapalenie płuc), infekcje dróg moczowych, problemy z trawieniem, zaparcia oraz ogólny spadek odporności organizmu. Spis treści: Organizacja opieki nad chorym leżącym Przygotowanie pokoju dla osoby chorego leżącego Żywienie osoby chorej leżącej Higiena chorego leżącego Zadbanie o potrzeby fizjologiczne chorego leżącego Profilaktyka antyodleżynowa Ćwiczenia fizyczne i oddechowe dla chorego Organizacja opieki nad chorym leżącym Domowa opieka nad chorym leżącym stanowi zawsze duże obciążenie fizyczne i psychiczne dla opiekuna. Dlatego istotne jest, aby zorganizować proces opieki w taki sposób, by zapewnić opiekunowi oraz pacjentowi jak najbardziej komfortowe warunki pracy i życia. Ważne jest przede wszystkim, aby obowiązek opieki nad chorym nie spoczywał wyłącznie na jednej osobie. Nawet jeśli zajmuje się nim jeden główny opiekun, to powinien korzystać z pomocy innych członków rodziny, pielęgniarza czy opiekuna medycznego. Wszystkie te osoby powinny wspólnie ustalić grafik dyżurów i omówić zasady pielęgnowania oraz żywienia chorego. Trzeba dodatkowo pamiętać, że niektóre zabiegi pielęgnacyjne, zwłaszcza te wymagające dźwigania i podnoszenia podopiecznego najlepiej jest wykonywać w dwie osoby. Należy kierować się zasadą, że zdrowie fizyczne i psychiczne opiekuna jest równie ważne, jak zdrowie pacjenta. Opiekun powinien mieć czas na odpoczynek i chwile przeznaczone wyłącznie dla siebie. Podczas zabiegów pielęgnacyjnych powinien on zadbać o własny kręgosłup (np. podnosić, przewracać i dźwigać pacjenta na ugiętych nogach, zachęcać podopiecznego do podnoszenia się o własnych siłach) oraz przestrzegać zasad ergonomii i higieny pracy. Dla zwiększenia komfortu wykonywania obowiązków, a także komfortu podopiecznego należy korzystać z wszelkich dostępnych udogodnień, pomocnych w pielęgnowaniu osób niepełnosprawnych i długotrwale leżących, a więc ze sprzętu rehabilitacyjnego i sanitarnego oraz ze środków higienicznych i żywieniowych specjalistycznego przeznaczenia. W pielęgnowaniu osób w zaawansowanym stadium choroby Alzheimera szczególnie przydatne akcesoria to: łóżko rehabilitacyjne, wysięgnik, materac przeciwodleżynowy, balkonik, wózek inwalidzki, krzesło sanitarne lub przenośna toaleta, basenik do mycia głowy, pieluchomajtki lub pieluchy anatomiczne, podkłady higieniczne z wkładką chłonną, specjalistyczne kosmetyki i odżywki dla chorych. Przygotowanie pokoju dla osoby chorego leżącego Należy koniecznie zadbać o odpowiednie warunki bytowe podopiecznego. Chory leżący powinien mieć swój osobny pokój, a jeśli nie jest to możliwe należy zapewnić mu miejsce oddzielone od reszty pokoju zasłonką lub parawanem, co zapewni niezbędne minimum intymności przy wykonywaniu zabiegów pielęgnacyjnych. Pokój chorego powinien być często sprzątany i regularnie wietrzony. Bardzo ważne jest zapewnienie choremu wygodnego łóżka, umożliwiającego przyjęcie zarówno pozycji leżącej, jak i siedzącej. Najlepszym rozwiązaniem byłby zakup lub wypożyczenie łóżka rehabilitacyjnego, wyposażonego w specjalny przeciwodleżynowy materac, zabezpieczenie przed wypadnięciem chorego podczas snu, pneumatyczną regulację wysokości leża, sterowaną elektrycznie lub ręcznie regulację wysokości zagłówka oraz wysięgnik. Jeżeli jednak nie mamy takiej możliwości, należy przynajmniej dostosować łóżko do potrzeb chorego: zamontować barierkę, dostawić wysięgnik, zakupić dno łóżka z regulowanym zagłówkiem. Warto zaopatrzyć się w specjalny pokrowiec lub nakładkę higieniczną na materac, w celu zabezpieczenia go przed zabrudzeniem i zamoczeniem. Kołdra, poduszki i bielizna pościelowa chorego powinny być przewiewne i wykonane z naturalnych materiałów. Pościel należy wietrzyć i często zmieniać. Obok łóżka chorego powinien znajdować się stolik lub szafka, na którym można umieścić rzeczy osobiste chorego, zdjęcia i pamiątki rodzinne, kubek z napojem itp. Pamiętajmy jednak, aby nie zostawiać w zasięgu ręki chorego lekarstw, kosmetyków i środków higieny, gdyż może je połknąć. Żywienie osoby chorej leżącej U chorych leżących mogą pogłębiać się zaburzenia żywienia: chorzy tracą apetyt, mają poważne problemy z przeżuwaniem oraz przełykaniem posiłków, w efekcie czego ich organizm bywa niedożywiony i odwodniony. Do tego chorzy cierpią często na zaparcia, będące efektem zaburzonej perystaltyki jelit. Ważne jest więc utrzymywanie odpowiedniej diety, zapewniającej podaż wszystkich niezbędnych składników odżywczych, a także odpowiedni sposób karmienia. Poniżej przedstawiamy kilka podstawowych zasad żywienia chorego leżącego: Dieta osoby długotrwale unieruchomionej w łóżku powinna być zróżnicowana, bogata w produkty białkowe i wysokobłonnikowe. Posiłki powinny być lekkostrawne, należy unikać potraw powodujących wzdęcia i zbytnio obciążających pracę przewodu pokarmowego (np. potraw smażonych, z dużą ilością tłuszczu, cukru i soli). Nie można dopuścić do groźnego w skutkach odwodnienia organizmu podopiecznego, stąd też należy podawać mu płyny w odpowiednich ilościach (najlepiej by chory pił małymi łykami, ale często). Warto zaopatrzyć się w specjalny kubek „z dziubkiem” lub z rurką, który umożliwia podawanie choremu napojów bez ryzyka ich rozlewania. Potrawy powinny być tak przygotowane, aby można było łatwo je pogryźć i połknąć. Jeśli chory ma poważne problemy z połykaniem należy podawać mu posiłki w formie płynnej lub półpłynnej. Po konsultacji z lekarzem można także rozważyć używanie preparatów zagęszczających, np. Nutilis Clear, które ułatwiają przełykanie pokarmów i napojów. Chory powinien jeść zawsze w pozycji siedzącej, ewentualnie w półsiedzącej. Pamiętajmy, że jedzenie w pozycji leżącej grozi zakrztuszeniem. Jeśli jest to możliwe chory powinien jeść samodzielnie przy niewielkiej pomocy opiekuna. Nawet gdy chory je w sposób niezgrabny, nie należy go na siłę w tej czynności wyręczać. Karmiąc podopiecznego, należy nakładać na łyżkę/widelec małe, łatwe do przełknięcia porcje. Tempo karmienia powinno być dostosowane do możliwości chorego. W żywieniu chorych leżących szczególnie polecane jest stosowanie specjalistycznych preparatów żywieniowych, takich jak Nutridrink. Preparaty te łączą w sobie płynną, wygodną dla chorych konsystencję z odpowiednio skomponowaną dawką kalorii i łatwo przyswajalnych składników odżywczych. Na koniec warto podkreślić, że wszelkie zabiegi pielęgnacyjne przy chorym leżącym powinny być wykonywane z poszanowaniem jego godności i prawa do intymności. Nie należy traktować chorego jak ubezwłasnowolnionego dziecka, ani też okazywać mu złości i zniecierpliwienia. Ważne jest okazywanie podopiecznemu szacunku i zrozumienia dla jego ułomności fizycznej oraz dbanie o jego dobre samopoczucie. Higiena chorego leżącego Podstawową sprawą jest zachowanie właściwej higieny osobistej chorego, którego należy codziennie i dokładnie myć (niektóre partie ciała kilka razy dziennie), golić, obcinać mu paznokcie, dbać o higienę jamy ustnej. Jeśli nie mamy możliwości przeniesienia chorego do wanny, pozostaje mycie go w łóżku, a to wymaga pewnej wprawy i odpowiedniego przygotowania. Do mycia chorego w łóżku potrzebna jest poręczna miska na wodę, łagodny środek myjący, gąbka lub delikatna myjka, co najmniej dwa ręczniki (najlepiej flanelowe) do wycierania twarzy i ciała, folia chroniąca materac przed zamoczeniem, jednorazowe gaziki do mycia miejsc intymnych oraz talk i balsam nawilżający. Kąpiel w łóżku powinna odbywać się etapami: zaczynamy ją od górnych części ciała (twarz i jej okolice), a kończymy na kroczu, plecach i pośladkach. Umytą już część ciała należy opłukać, dokładnie osuszyć, przykryć ręcznikiem lub flanelową ściereczką i dopiero przejść do mycia kolejnej partii. Taki sposób chroni chorego przed wyziębieniem i jest dla niego mniej krępujący, gdyż odsłaniamy jedynie mytą część ciała. Podczas zabiegu należy unikać zbyt intensywnego pocierania skóry, używać delikatnych kosmetyków nie powodujących podrażnień (mogą być to kosmetyki dla niemowląt, emolienty lub specjalistyczne kosmetyki, które nie wymagają spłukiwania wodą i są przeznaczone do pielęgnacji osób obłożnie chorych). Po dokładnym wysuszeniu skóry należy ją nawilżyć balsamem oraz zabezpieczyć miejsca wrażliwe na otarcia lub odparzenia talkiem lub kremem ochronnym. Głowę i włosy chorego należy myć co najmniej raz na kilka dni, najlepiej przy pomocy specjalnego baseniku do mycia głowy osób leżących. Pamiętajmy, aby podczas toalety ciała chronić chorego przed poparzeniem gorącą wodą i wyziębieniem (należy zamknąć okna i zadbać o odpowiednią temperaturę pomieszczenia). Dodatkowo opiekując się chorym leżącym należy mieć cały czas na względzie, że jest on szczególnie narażony na wszelkiego rodzaju infekcje i zakażenia. Stąd też przy wszystkich zabiegach pielęgnacyjnych opiekun powinien zakładać jednorazowe rękawiczki, dbać o czystość sprzętu medycznego i pomocniczego, ręczników oraz przyborów toaletowych. Nie należy dopuszczać do zbytniego wyziębienia lub przegrzania organizmu naszego podopiecznego oraz do kontaktu z osobami chorymi. Zadbanie o potrzeby fizjologiczne chorego Zadbanie o potrzeby fizjologiczne chorego leżącego Jednym z trudniejszych problemów związanych z pielęgnacją chorego leżącego jest kwestia załatwiania potrzeb fizjologicznych. W sytuacji gdy nasz podopieczny sam sygnalizuje konieczność skorzystania z toalety, możemy podać mu basen lub tzw. „kaczkę”, zabezpieczając jednocześnie łóżko przed zabrudzeniem za pomocą specjalnych podkładek higienicznych z chłonnym wkładem. Jeśli chory jest w stanie wstać na chwilę z łóżka przy pomocy opiekuna, dobrym rozwiązaniem jest zakup specjalnego krzesła lub taboretu toaletowego. Najczęściej jednak chorzy w ostatnim stadium choroby Alzheimera nie są w stanie kontrolować swoich potrzeb fizjologicznych i cierpią na tzw. nietrzymanie moczu. Wtedy konieczne jest korzystanie z pieluchomajtek lub pieluch anatomicznych, na które można dostać częściową refundację z NFZ na podstawie zlecenia wystawionego przez lekarza. U osób pieluchowanych bardzo ważne jest zachowanie higieny miejsc intymnych oraz właściwa pielęgnacja skóry, co ma chronić chorego przed powstawaniem podrażnień i odparzeń oraz przed infekcjami dróg moczowych. Pieluchomajtki należy regularnie zmieniać, a krocze chorego należy często i dokładnie myć. Po umyciu skórę trzeba dokładnie osuszyć i zabezpieczyć miejsca wrażliwe (np. pachwiny) talkiem lub kremem ochronnym z tlenkiem cynku (tlenek cynku zapobiega podrażnieniom i przyspiesza regenerację odparzonej skóry). Ważne jest także prawidłowe zakładanie choremu pieluchomajtek: powinny one szczelnie przylegać do ciała i być dobrze zapięte, tak aby zapobiegać przeciekaniu moczu i kału. Jednocześnie pieluchomajtki nie powinny być zapięte zbyt ciasno, by nie powodować podrażnień i otarć naskórka w pachwinach. Zadbajmy o to, by bielizna chorego była wykonana z naturalnych, przepuszczających powietrze materiałów i by nie powodowała dodatkowych otarć i podrażnień naskórka. Profilaktyka antyodleżynowa Odleżyny to bardzo bolesne i niebezpieczne uszkodzenia skóry, tkanek i kości, które powstają u chorych leżących w wyniku długotrwałego ucisku na naczynia krwionośne. Miejsca szczególnie narażone na odleżyny to plecy wzdłuż kręgosłupa, łopatki, tył głowy (potylica), łokcie, okolice kości ogonowej i biodrowej, kostki i pięty. Aby zapobiegać odleżynom należy przestrzegać kilku podstawowych zasad: konieczna jest częsta zmiana pozycji chorego, najlepiej co 1-2 godziny w ciągu dnia, skóra chorego powinna być zawsze czysta i sucha, bielizna pościelowa i osobista chorego również powinna być zawsze czysta, sucha i dobrze wygładzona. Należy unikać guzików, zgrubień, usuwać wszelkie fałdy i załamania na prześcieradle i poduszce, które mogłyby powodować dodatkowy ucisk na naczynia krwionośne, dobrze jest wyposażyć chorego w specjalny materac przeciwodleżynowy (najbardziej zalecany jest materac zmiennociśnieniowy), który zapewnia zmienny nacisk na poszczególne części ciała. Przydatne są także poduszki i krążki przeciwodleżynowe, ochraniacze na stopy, specjalne podpórki na łokcie i pięty oraz wałki pod kark i kolana, należy uważnie obserwować skórę w okolicach narażonych na odleżyny, a w przypadku pojawienia się pierwszych zmian trzeba natychmiast skonsultować sprawę z lekarzem, który zaleci prawidłowy sposób postępowania. Dodatkowym wsparciem w leczeniu odleżyny i profilaktyce przeciwodleżynowej może być zastosowanie specjalistycznego żywienia medycznego, np. doustnego preparatu Nutridrink Skin Repair (dawniej Cubitan), który w swoim składzie zawiera aż 18 g białka i 3 g argininy, a także cynk, witaminę C i antyoksydanty, które wspierają proces gojenia się ran i odleżyn. Więcej o Nutridrink Skin Repair (dawniej Cubitan) dowiedzieć się można na stronie [ lub dzwoniąc pod numer 22 55 00 155. Ćwiczenia fizyczne i oddechowe dla chorego Kolejną kwestią, o którą powinien zadbać opiekun jest zapewnienie choremu odpowiedniej rehabilitacji ruchowej. Osoby długotrwale leżące w łóżku narażone są bowiem na osłabienie i zanik mięśni, przykurcze mięśniowe i stawowe oraz powstawanie groźnych dla życia skrzeplin w żyłach. Aby zapobiegać tego typu powikłaniom należy zachęcać chorego do aktywności ruchowej: częstych zmian pozycji ciała, ćwiczeń polegających na zginaniu i prostowaniu kończyn oraz napinaniu i rozluźnianiu mięśni. Dobrze jest zapewnić choremu gimnastykę bierną z fizjoterapeutą, gdyż zapobiega ona przykurczom i zesztywnieniom stawów, odleżynom oraz obrzękom zastoinowym. Nie zapominajmy także o profilaktyce chorób układu oddechowego, czyli o wykonywaniu z podopiecznym odpowiednich ćwiczeń oddechowych (np. dmuchanie w gwizdek, w słomkę, ćwiczenia z aparatem triflo), oklepywaniu pleców oraz zapewnieniu mu odpowiedniej dawki tlenu poprzez częste wietrzenie pomieszczenia i werandowanie chorego. Nutridrink Skin Repair (dawniej Cubitan) to dietetyczny środek specjalnego przeznaczenia medycznego do postępowania dietetycznego w odleżynach i trudno gojących ranach. Stosować pod nadzorem lekarza.

na podstawie źródeł : - Opiekun medyczny w praktyce E. Szwałkiewicz - Podstawy pielęgniarstwa - Wydawnictwo Lekarskie PZWL - Podręcznik wolontariusza hospicyjnego- Wydawnictwo Fundacja Hospicyjna TOALETA JAMY USTNEJ Cel zabiegu : oczyszczenie jamy ustnej z resztek pokarmu zapobieganie stanom zapalnym i zakażeniom w jamie ustnej zlikwidowanie przykrego smaku i zapachu z ust poprawa samopoczucia pacjenta zapobieganie próchnicy pobudzenie wydzielania śliny Wykonanie masażu dziąseł leczenie określonych zmian patologicznych według zleceń lekarskich Toaletę jamy ustnej przeprowadzamy 3 razy dziennie po każdym posiłku. Wskazania: u każdego pacjenta, a szczególnie : zaburzeniami świadomości chory nieprzytomny zmniejszoną aktywnością psychoruchową zmniejszoną odpornością na zakażenia Zburzeniami połykania niemożnością przyjmowania pokarmów drogą doustną Przeciwwskazania do wykonania toalety jamy ustnej: stany po niektórych zabiegach operacyjnych i urazach okolicy jamy ustnej urazy jamy ustnej całkowita ekstrakcja zębów (do 12 godz. po usunięciu zębów) Zagrożenia występujące podczas toalety jamy ustnej: uszkodzenia błony śluzowej zachłyśnięcia się pacjenta przeniesienia drobnoustrojów krwawienia nasilenia dolegliwości bólowych Zasady: Zapoznanie się ze stanem pacjenta i ocena stopnia jego samodzielności udzielenie pacjentowi informacji o istocie zabiegu oraz uzyskanie zgody pacjenta uzgodnienie pory wykonania pielęgnacji jamy ustnej szanowanie prawidłowych nawyków pacjenta i jego zwyczajów higienicznych stosowanie środków do płukania jamy ustnej, uwzględniając rodzaje zmian chorobowych STRUKTURA CZYNNOŚCI toaleta jamy ustnej u pacjenta leżącego Plan działania 1. wykaz problemów opiekuńczych i higienicznych chorego rozpoznanie problemów - problemem pacjenta jest brak możliwości samodzielnego wykonania toalety jamy ustnej - pacjent leżący, ma zmiany chorobowe w jamie ustnej (np. pleśniawki lub uszkodzenia śluzówki od protezy zębowej - jeśli posiada) i nie może samodzielnie wykonać toalety jamy ustnej. Cele zabiegu - oczyszczenie jamy ustnej -nałożenie na śluzówki preparatów leczniczych łagodzących stan zapalny -zlikwidowanie przykrego zapachu i smaku w jamie ustnej - profilaktyka zakażeń i uszkodzeń błony śluzowej jamy ustnej -poprawa samopoczucia pacjenta 2. wykaz zaplanowanych czynności w/g kolejności ich wykonania - sprawdzenie samopoczucia pacjenta - zapoznanie się z zaleceniami pielęgniarskimi i lekarskimi - poinformowanie pacjenta i planowanej pielęgnacji jamy ustnej i uzyskanie zgody - przygotowanie sali : zamknięcie okna, drzwi, postawienie parawanu - dostosowanie wysokości łóżka - pobranie materiałów pomocniczych i sprawdzenie ich, środków higienicznych, przyborów toaletowych i rozmieszczenie ich na stanowisku pracy - higieniczne mycie rąk i dezynfekcja - założenie fartucha ochronnego -założenie rękawiczek ochronnych - ułożenie pacjenta w pozycji półwysokiej lub bocznej (jesli jest nieprzytomny) - zabezpieczenie pościeli i bielizny pacjenta, wyjęcie z szafki przyłóżkowej środków higienicznych i przyborów należących do pacjenta - wyjęcie protezy pacjentowi (jeśli ją posiada) - oczyszczenie protezy i zanurzenie jej w odpowiednim preparacie lub w czystej wodzie - sprawdzenie stanu blony śluzowej jamy ustnej - oczyszczenie dziąseł - oczyszczenie błony sluzowej od wewnętrzej strony policzków - oczyszczenie podniebienia - oczyszczenie języka - podlożenie miski nerkowatej i płukanie jamy ustnej (jeśli pacjent jest przytomny) - osuszenie ręcznikiem ust pacjenta - odstawienie miski nerkowatej - ułożenie poduszek - ułożenie pacjenta w bezpiecznej i wygodnej pozycji - dostosowanie wysokości łóżka - uporządkowanie otoczenia pacjenta - umycie i dezynfekcja przyborów i sprzetu , odłożenie ich na miejsce - segregacja i wyrzucenie odpadów - higieniczne mycie i dezynfekcja rąk - potwierdzenie w dokumentacji wykonania zadania materiałów pomocniczych i środków higienicznych - materiały pomocnicze - rękawiczki jednorazowe ochronne, fartuch ochronny, kilkanaście gazików jałowych, kilka serwetek ręcznika papierowego - środki higieniczne - Aphtin lub Septosan w zalezności od jednostki chorobowej , środek do dezynfekcji przyborów toaletowych, środek dezynfekcyjny do rąk, ciepła woda do płukania jamy ustnej (temp. 30 stopni) płyn do płukania ust (jeśli jest zalecony) 4. Wykaz przyborów toaletowych i sprzetu - przybory toaletowe- drewniane szpatułki owinięte gazikami, kubek, ręcznik, pojemnik na proteze (jesli pacjent ma założoną) - sprzęt: dwie miski nerkowate, parawan, taca, krzesło, stolik przyłóżkowy, pojemnik na odpady medyczne, miseczka na ciepłą wodę do ogrzania środka leczniczego, pojemnik na odpady omunalne czynności właściwe Założenie rękawiczek. Założenie ręcznika pod brodę pacjenta. Wyjęcie protez jeżeli są obecne za pomocą chusteczki higienicznej lub gazika i odłożenie do specjalnego pojemnika. Usunięcie za pomocą jałowego gazika zgromadzonej wydzielin w jamie ustnej. Dokonanie oceny stanu jamy ustnej (błony śluzowej, języka i zębów). Usunięcie za pomocą jałowego gazika zgromadzonej wydzieliny w jamie ustnej. Nałożenie na suchą, czystą o miękkim włosiu szczoteczkę pasty do zębów (zamiast szczoteczki i pasty można zastosować szpatułkę owiniętą gazikiem i środki czyszczące). Oczyszczanie dziąseł w kierunku od tyłu do przodu jamy ustnej: ustawienie włosia szczoteczki pod kątem 45 stopni na dziąsłach w miejscu połączenia z zębami i skierowanie go w stronę dziąseł delikatne przesuwanie szczoteczki z dziąseł na zęby (można tę czynność powtórzyć kilka razy na każdym zębie lub wykonanie ruchów okrężnych na każdym zębie) Oczyszczenie wewnętrznej powierzchni zębów: ustawienie włosia szczoteczki na zębie pod kątem 45 stopni skierowanie włosia w kierunku korony zęba delikatne przesuwanie szczoteczki z dziąseł na zęby (można tę czynność powtórzyć kilka razy na każdym zębie lub wielokrotne wykonanie ruchów do przodu i tyłu na przestrzeni kilku zębów lub wykonanie ruchów okrężnych na każdym zębie lub oczyszczanie strony wewnętrznej zębów przednią częścią szczoteczki, jeżeli jest ona za szeroka) Oczyszczenie powierzchni gryzącej zębów. Oczyszczenie tkanki znajdującej się pomiędzy wewnętrzną powierzchnią policzka a zębami za pomocą kilku ruchów. Oczyszczenie szczęki dolnej w ten sam sposób co górnej. Oczyszczenie podniebienia twardego za pomocą kilku delikatnych ruchów pośrodku i po obu jego stronach w kierunku od tylnej jego części do przodu. Oczyszczanie grzbietu języka za pomocą kilku delikatnych ruchów pośrodku i po obu jego bokach. Czyszczenie dodatkowo za pomocą nici dentystycznej. Usuniecie szczoteczką nadmiaru pasty i wydzieliny u pacjentów z zachowanym odruchem połykania. Umycie i założenie protez: dokładne wyszczotkowanie protez pod bieżącą wodą zanurzenie protez na kilka minut w środku czyszczącym wypłukanie po wyjęciu i założenie Osuszenie twarzy i warg pacjenta i natłuszczenie ust pacjenta. Usunięcie ręcznika spod brody pacjenta Ułożenie pacjenta w wygodnej pacjenta dostosowanej do stanu zdrowia. Czynności końcowe: uporządkowanie zestawu i użytych przyborów zgodnie z przyjętymi zasadami zapewnienie estetycznego wyglądu najbliższego otoczenia zapewnienie czystości bielizny pościelowej i osobistej pacjenta zdjęcie rękawiczek higieniczne mycie rąk udokumentowanie wykonania zabiegu oraz zaobserwowanych zmian w obrębie jamy ustnej Toaletę jamy ustnej dostosowujemy do stanu pacjenta. Ważne jest czy jest zachowana pełna wydolność samoobsługowa pacjenta (asystujemy), częściowa (pomagamy i asystujemy) lub występuje brak wydolności samoobsługowej (wykonujemy toaletę jamy ustnej za pacjenta). Należy zapamiętać , że W razie wskazań medycznych może być konieczne przeprowadzenie pielęgnacji jamy ustnej co 2 godziny. Chorzy ze zmianami chorobowymi w jamie ustnej wymagają szczególnej troski i dużej delikatności w wykonywaniu czynności pielęgnacyjnych. U chorych ze zmianami chorobowymi w jamie ustnej należy stosować odpowiednie zalecenia dietetyczne (pokarmy płynne, półpłynne, papkowate, podawane w mniejszych ilościach, lecz częściej, letnie, niezawierające drażniących potraw i zapachów). Nieprawidłowe wykonywanie czynności pielęgnacyjnych może spowodować stany zapalne jamy ustnej (zakażenie), uszkodzenie śluzówki jamy ustnej, zranienia, złamania zęba, uszkodzenie protezy czy nawet zachłyśnięcie chorego.

W poprzednim poście była mowa o myciu jamy ustnej osoby chorej. Jest to pierwsza czynność z całej toalety chorego. Dziś przedstawię kolejne czynności. Zanim jednak do tego przejdę wypiszę kilka cennych rad dotyczących pielęgnacji Wytłumacz osobie chorej cel i przebieg wykonywanych czynności Uzyskaj zgodę od chorego na wykonanie toalety Jeśli to możliwe uzyskaj od chorego informację w jaki sposób myje twarz, ciało, włosy i jakich używa do tego środków (ulubiony płyn do demakijażu, tonik, zapach, ulubiona odżywka do włosów, czy pianka do golenia itp.) Zapewnij bezpieczeństwo – pamiętaj np. o możliwości poślizgnięcia Zawsze pomagaj w wychodzeniu z wanny czy prysznica lub w zmianie pozycji ze względu na ryzyko zasłabnięcia czy utraty przytomności Nie pozwól na zamknięcie się osoby chorej samej w łazience lub toalecie ze względu na możliwość wystąpienia nasilenia objawów choroby lub zasłabnięcia Unikaj wykonywania kąpieli i zabiegów pielęgnacyjnych bezpośrednio po posiłkach (zalecany czas to minimum 2 godziny po posiłku) Chroń chorego w trakcie kąpieli i po niej przed wychłodzeniem Kontroluj i utrzymuj kontakt z chorym, zwracaj uwagę na kolor skóry, oddech, tętno Zwracaj uwagę na niepokojące objawy – pocenie się, zawroty głowy, zmianę napięcia mięśni i inne Obserwuj stan skóry – zaczerwienienie, wysypka czy świąd mogą być spowodowane podrażniającym działaniem kosmetyków służących do mycia czy pielęgnacji Pamiętaj o ryzyku wystąpienia powikłań – podczas pielęgnowania mogą one wystąpić między innymi u pacjentów z chorobami układu krążenia(np. z niewydolnością serca), chorobami układu nerwowego (padaczka), z zaburzeniami świadomości i funkcji poznawczych Podczas toalety ciała należy przykrywać umyte i osuszone części ciała, zapobiegając wyziębieniu i dbając o zachowanie intymności Rękawiczki jednorazowe – używanie rękawiczek jednorazowych przy czynnościach pielęgnacyjnych naszych podopiecznych jest bardzo ważne dla chorego i dla opiekuna. Zdarza się jednak, że chory bardzo źle reaguje na to, że zakładamy przy nim rękawiczki. Myśli, że się go brzydzimy, a przecież to zupełnie nie tak! Warto wtedy powiedzieć, że chodzi również o bezpieczeństwo chorego a nie tylko nasze. Na naszych dłoniach mogą znajdować się bakterie niebezpieczne dla chorego, który zwykle ma obniżoną odporność. Przygotowanie pomieszczenia: Zapewnij intymność i poczucie bezpieczeństwa – jeżeli jest taka potrzeba, łóżko chorego na czas wykonywania czynności pielęgnacyjnych należy oddzielić parawanem Zachowaj odpowiednią temperaturę otoczenia – taką w której chory po rozebraniu będzie czuł się komfortowo (będzie mu ciepło) Na czas kąpieli zamknij okna Jeżeli pomieszczenie w którym odbędzie się kąpiel chorego jest używane przez inne osoby, można na drzwiach wywiesić kartkę: „zajęte, toaleta, proszę nie wchodzić” Po umyciu jamy ustnej chorego możemy przejść do golenia twarzy u Pana, najpierw jednak przygotujmy do tej czynności niezbędne sprzęty. Golenie twarzy Przygotuj: Maszynkę do golenia Zależnie od potrzeby – mydło w płynie, żel lub pianka do golenia Pędzel Środki po goleniu (balsam, woda po goleniu, krem) Miskę z ciepłą wodą, myjkę i ręcznik Środek dezynfekcyjny w przypadku zranienia Zapewnij dobre oświetlenie Technika golenia: Ułóż chorego wygodnie, najlepiej w pozycji wysokiej lub pół-wysokiej, tak jak w przypadku mycia jamy ustnej Podłóż ręcznik pod brodę i wokół szyi chorego Długi zarost najpierw przytnij nożyczkami Następnie zwilż skórę twarzy ciepłą wodą i nałóż dłonią lub pędzlem krem, żel lub piankę do golenia Podczas golenia napnij skórę twarzy i prowadź golenie w kierunku odwrotnym do wzrostu włosów (w następnej kolejności należy golić zgodnie z kierunkiem wzrostu włosów) W sytuacji zranienia należy skórę odkazić środkiem dezynfekcyjnym Po zakończeniu golenia dłonią lub za pomocą gąbki umyj ogoloną skórę twarzy ciepłą wodą z mydłem i delikatnie osusz (technika mycia twarzy znajduje się poniżej). Następnie posmaruj skórę twarzy zgodnie z upodobaniem i przyzwyczajeniami chorego, np. wodą po goleniu, balsamem lub kremem. Mycie twarzy Potrzebne nam będą: Miska z ciepłą wodą Środek pielęgnacyjny do mycia twarzy Ewentualnie płyn do demakijażu, tonik Krem do twarzy Technika mycia twarzy: Podłuż ręcznik pod brodę i wokół szyi chorego Umyj okolicę oczu (od kącika zewnętrznego do wewnętrznego), następnie twarz, uszy, szyję W tej samej kolejności opłucz i osusz te części ciała Zastosuj tonik, krem Kiedy twarz mamy już czystą, przejdźmy do tułowia, a następnie do dolnej części ciała. Mycie tułowia i dolnej części ciała: Przygotuj: 2 miski wypełnione ciepłą wodą (najlepiej o różnych kolorach: np. jaśniejsza do górnej części ciała, ciemniejsza do dolnej) Ciepła woda – najbardziej odpowiednia jest o temperaturze ciała(ok. 37stopni C) 2 gąbki lub myjki (najlepiej w różnych kolorach) 2 ogrzane ręczniki kąpielowe (o różnych kolorach) Dywanik kąpielowy lub ręcznik na podłodze Czystą bieliznę pościelową (o wymianie bielizny pościelowej napiszę w następnym poście) Czystą bieliznę osobistą (piżamę, majtki, skarpetki) Pojemnik na brudną bieliznę Pampersy, podkłady, wkładki na wymianę (jeśli to konieczne ze względu na stan pacjenta) Pojemnik na pampersy i opatrunki (jeśli istnieje potrzeba) Mydło (najlepiej w płynie, o pH zbliżonym do pH skóry, hipoalergiczne, niepodrażniające) Oliwka do całego ciała (najlepsza dla niemowląt) lub balsam Dezodorant, perfum – zgodnie z wyborem chorego W przypadku kąpieli w celach leczniczych (np. dla leczenia odleżyn czy innych ran) należy przygotować zalecane dodatki do kąpieli (środki odkażające, sole, wyciągi roślinne) i/lub środki opatrunkowe. Przygotowanie chorego: Jeśli to możliwe ułóż chorego na plecach, z niewielką poduszką lub podgłówkiem Rozbierz chorego, zdejmij jego bieliznę osobistą i dokładnie przykryj prześcieradłem lub dużym ręcznikiem dolną część ciała Zaleca się zdjęcie biżuterii chorego (pierścionków, łańcuszków, kolczyków, spinek) oraz zegarka – rzeczy te należy zabezpieczyć na czas wykonywania zabiegów Toaleta tułowia: Technika wykonania toalety: Podłóż ręcznik pod rękę chorego, dalszą od nas Dokładnie umyj dłoń, następnie całą kończynę ku górze, aż do pach. W tej samej kolejności dokładnie spłucz i osusz umytą skórę Następnie te same czynności wykonaj z ręką położoną bliżej nas Teraz umyj klatkę piersiową i brzuch – dokładnie umyj i starannie osusz zwłaszcza skórę pod piesiami u kobiet oraz fałdy skórne brzucha (możliwość powstawania odparzeń) Jeżeli stan pacjenta na to pozwala, posadź chorego i umyj mu plecy ( w czasie sadzenia i mycia pleców obserwuj pacjenta ze względu na możliwość wystąpienia utraty przytomności) Jeżeli chory jest leżący i nie jest w stanie usiąść, należy pomóc mu ułożyć się na boku Po ułożeniu chorego na boku zabezpiecz łóżko ręcznikiem i umyj a później osusz plecy od góry w kierunku pośladków; umytą i osuszoną skórę pleców należy posmarować balsamem lub oliwką Ostrożnie połóż chorego na plecach, posmaruj przednią, górną część ciała balsamem lub oliwką i przykryj chorego. Pielęgnacja dolnej części ciała Technika wykonania toalety: Zmień miskę z wodą, weź nowy ręcznik i przejdź do mycia kończyn dolnych. Oczywiście można wymienić wodę w dotychczas używanej misce, jednak wcześniejsze przygotowanie drugiego pojemnika z wodą ułatwia pracę i pozwala na pozostanie z chorym podczas całego zabiegu Umyj kończyny dolne od stóp ku górze (ku pachwinom) a następnie osusz. Pamiętaj o dokładnym umyciu i osuszeniu skóry pomiędzy palcami Pielęgnacja miejsc intymnych u chorego leżącego Toaletę miejsc intymnych powinno się wykonywać przynajmniej raz dziennie. W czasie wykonywania toalety należy pacjentowi zapewnić maksimum bezpieczeństwa i intymności. W miarę możliwości toaletę krocza powinna wykonywać osoba tej samej płci co chory. Jeżeli tylko stan pacjenta na to pozwala, należy umożliwić mu samodzielne wykonywanie pielęgnacji miejsc intymnych (aby zadbać w ten sposób o jak najdłuższą niezależność chorego). Rola opiekuna polega wówczas na dyskretnej i taktownej pomocy. Przygotuj: Miskę z ciepłą wodą Myjkę lub gąbkę i ręcznik przeznaczone wyłącznie do tego celu Dzbanek z ciepłą wodą (lub z roztworem leczniczym) do spłukiwania miejsc intymnych Mydło w płynie o neutralnym pH lub płyn do higieny miejsc intymnych Środki do pielęgnacji skóry Bieliznę osobistą Jeżeli zachodzi taka potrzeba pampersy, pielucho-majtki, wkładki Materiał opatrunkowy w razie obecności ran (odleżyn) Technika wykonania toalety: Ułóż chorego w pozycji leżącej na plecach, zegnij nogi w stawach kolanowych, stopy chorego oprzyj o podłoże Osłoń okolice intymne, przykrywając podbrzusze i uda ręcznikiem (dobrze, jeżeli w takiej pozycji pacjent znajduje się na basenie) W razie obecności odleżyn usuń materiał opatrunkowy ze skóry i wyrzuć go Spłucz okolice intymne ciepłą wodą Namocz gąbkę wodą i mydłem lub płynem do pielęgnacji miejsc intymnych Myj okolice intymne od strony spojenia łonowego w kierunku odbytu U mężczyzn należy odciągnąć napletek i umyć żołądź (trzeba zadbać, aby mydło nie przedostało się do ujścia cewki moczowej, ponieważ może to spowodować jej podrażnienie i stan zapalny), po umyciu i osuszeniu napletek należy odprowadzić (naciągnąć) na żołądź – brak tej czynności może spowodować obrzęk i dolegliwości bólowe U kobiet toaletę miejsc intymnych wykonuje się poprzez polanie płynem do pielęgnacji lub płynem leczniczym narządów płciowych i lekkie rozchylenie ręką warg sromowych w trakcie polewania lub mycia (należy zawsze pamiętać o kierunku mycia: od góry ku tyłowi w kierunku odbytu Szczególnie starannej pielęgnacji miejsc intymnych wymaga chory, który ma założony cewnik do pęcherza moczowego W celu wykonania toalety pośladków ułóż chorego na boku – umyj pośladki, szparę pośladkową i okolicę odbytu, zachowując kierunek od spojenia łonowego do odbytu Po zakończeniu mycia starannie osusz skórę, zwłaszcza fałdy skórne Posmaruj pośladki oliwką dla dzieci lub specjalistycznymi emulsjami Odparzenia i odleżyny wymagają właściwego opatrzenia Jeśli zachodzi taka potrzeba, załóż choremu pielucho-majtki lub wkładki Po wykonaniu toalety ułóż chorego wygodnie, posmaruj nogi i stopy chorego balsamem lub oliwką. Ubierz chorego i okryj. Nasz podopieczny jest już wykąpany. Teraz możemy zastosować ulubiony dezodorant i perfum chorego. Jeśli chory chciałby odświeżyć skórę głowy i włosy, możemy to zrobić teraz. Pielęgnacja włosów i skóry głowy Przygotuj: Dzbanek z ciepłą wodą do płukania włosów Miskę lub (u chorych leżących) „rynienkę” (z folii i ręczników) do mycia włosów 2 ręczniki Szampon i ewentualnie odżywkę do włosów Suszarkę, ewentualnie prostownicę, wałki Szczotkę i grzebień Jeśli jest taka potrzeba, specjalny szampon, płukanki, maści lecznicze Pozycja wykonania zabiegu (zależna od stanu chorego) Siedząca w łóżku: chory ma głowę pochyloną do przodu, nogi spuszczone z łóżka lub rozchylone, miska z wodą stoi na szafce lub na łóżku Siedząca przy umywalce: chorego można przyprowadzić do umywalki, posadzić na krześle z oparciem i umyć głowę w pozycji siedzącej z głową pochyloną do przodu pod bieżącą wodą Leżąca w łóżku: jeżeli stan chorego na to pozwala, ułożyć go w taki sposób aby głowa chorego była przy krawędzi łóżka, pod barki chorego należy ułożyć poduszki, tak, aby głowa nieco zwisała do tyłu, można przy tym zastosować odpowiedni do mycia głowy profesjonalny sprzęt (rynnę z miską) lub wykonać zabezpieczenie z folii i ręczników („rynienkę”) Technika wykonania zabiegu: Ułóż chorego w odpowiedniej i bezpiecznej pozycji, zabezpiecz podopiecznego i jego otoczenie przed niepotrzebnym zamoczeniem Przed myciem rozczesz i wyszczotkuj włosy (zgodnie z życzeniem chorego) Zwilż głowę (włosy) chorego i nanieś szampon, wcierając opuszkami palców w skórę głowy Spłucz włosy (wodą z dzbanka, jeśli chory jest w pozycji leżącej lub siedzi na łóżku) Jeśli chory stosuje odżywkę do włosów, nanieś ją na włosy i postępuj zgodnie z zaleceniami producenta. Po umyciu rozczesz i wysusz włosy Uczesz włosy zgodnie z życzeniem chorego. Pamiętaj! W czasie wykonywania zabiegu zabezpiecz chorego przed wyziębieniem lub poparzeniem gorącą wodą W czasie wykonywania zabiegu obserwuj pielęgnowaną skórę pod kątem wystąpienia ewentualnych podrażnień, wysypki, świądu, które mogą świadczyć o reakcji alergicznej na środek pielęgnujący W czasie mycia włosów dbaj, aby nie zamoczyć opatrunków Chorych po operacjach neurochirurgicznych, urazach głowy i kręgosłupa pielęgnuj po instruktażu wykonanym przez pielęgniarkę czy lekarza i pod ich nadzorem Zmieniaj pozycję chorego stopniowo – wstanie z łóżka po długotrwałym przebywaniu w pozycji leżącej może spowodować omdlenie, utratę przytomności Zmiany chorobowe w okolicy głowy należy pielęgnować zgodnie z zaleceniami lekarza i pielęgniarki. Źródło: "Podręcznik wolontariusza hospicyjnego" oraz "Przewlekle chory w domu" Fundacja hospicyjna W następnym poście zajmę się pielęgnacją stóp i dłoni osoby chorej oraz zmianą pościeli w łóżku chorego leżącego.

Golenie zarostu twarzy chorego niesamodzielnego Golenie zarostu polega na jego usunięciu za pomocą golarek elektrycznych, maszynek do golenia jedno- lub wielorazowych. Najbezpieczniej jednak w warunkach szpitalnych używać golarek elektrycznych, jeśli chory z nich korzysta. Cele zabiegu· usunięcie zarostu · zapewnienie estetycznego wyglądu chorego. Materiały i środki, przybory i sprzęt • maszynka do golenia (według upodobań chorego-elektryczną należy sprawdzić przed użyciem) • krem, żel lub pianka do golenia (według upodobań chorego), • płyn po goleniu, • ręcznik dzbanek gazik • mydło do mycia twarzy, • myjka do twarzy, • pędzel do twarzy, • miseczka z ciepłą wodą (temperatura 36 ‒ 38°C), • spirytus salicylowy, ałun •ręczniki jednorazowe • miski nerkowate (2 sztuki), • lusterko, • środki ochrony osobistej (fartuch foliowy, rękawiczki jednorazowe), • parawan, łóżko, stolik, krzesło ,taboret • tace termometr • środek do dezynfekcji rąk i powierzchni • pojemnik na ostre odpady medyczne • wózek z workami niebieski , czerwony, czarny . ZasadyW trakcie zabiegu należy przestrzegać następujących zasad: • bezpieczeństwa – nie uszkodzić skóry, a w razie zacięcia przemyć spirytusem, • nie używać golarek elektrycznych w pobliżu butli z tlenem lub wody, • używać sprzętu należącego do pacjenta. Algorytm golenia zarostu · Przedstaw się , powiedz co będziesz robić i uzyskaj zgodę. · Sprawdź kartę gorączkową. · Wykonaj czynności przygotowawcze: zamknij okno zamknij drzwi ustaw parawan odstaw stolik przyłóżkowy sprawdź temperaturę otoczenia przystaw krzesło siedziskiem do dolnego szczytu łóżka. · Umyj i zdezynfekuj ręce. · Przygotuj zestaw (sprawdź czy golarka działa)wraz z pojemnikami na odpady. · Wlej wodę do dzbanków i wiadra sprawdź temperaturę wody na nadgarstku. · Ubierz fartuch i rękawiczki przy łóżku chorego. · Połóż tacę na stolik przyłóżkowy. · Rozłóż zawinięcia kołdry od strony dalszej i bliższej. · Podnieś wyżej wezgłowie. · Załóż ręcznik wokół szyi pacjenta. · Umyj pacjentowi wodą z mydłem twarz , spłucz myjką. · Nałóż za pomocą pędzla piankę lub krem do golenia na skórę twarzy. Pozostaw na chwilę (3 ‒ 5 min.) krem lub piankę, aby skuteczniej zmiękczyła zarost. Przesuwaj ostrza maszynki w kierunku odwrotnym do wzrostu włosów pod kątem około 45° (od dołu –ku górze twarzy ). Następnie prowadź golenie w kierunku zgodnym z kierunkiem wzrostu włosów(od góry –ku dołowi twarzy). Naciągaj skórę twarzy. Często płucz maszynkę w wodzie w misce nerkowatej, aby pozbyć się włosów lub usuwaj nadmiar włosów ręcznikiem jednorazowym. Powtarzaj czynności golenia. Pokaż w lusterku pacjentowi efekt golenia. Umyj twarz wodą i osusz. Zastosuj płyn po goleniu. W razie uszkodzenia skóry przyłóż w miejsce zacięcia gazik nasączony spirytusem salicylowym lub użyj ałunu. Zdejmij ręcznik i umieść w worku na brudną bieliznę. Maszynkę wielorazową oczyść, zgodnie z instrukcją producenta. Maszynkę jednorazową wyrzuć do pojemnika na odpady ostre. · Wykonaj czynności końcowe przy łóżku chorego: odstaw tacę na wózek, zdezynfekuj używane sprzęty , przystaw stolik przyłóżkowy, odstaw krzesło i taboret, odstaw parawan . · Wykonaj czynności końcowe po zabiegu: posegreguj odpady, zdezynfekuj sprzęt, umyj sprzęt, osusz sprzęt, zdejmij fartuch , umyj i zdezynfekuj ręce, schowaj zestaw do szafy, udokumentuj zabieg .

Toaleta chorego leżącego w łóżku - pokaz i ćwiczenia utrwalające. TOALETA CHOREGO LEŻĄCEGO W ŁÓŻKU – pokaz i ćwiczenia utrwalające. Cel i znaczenie mycia chorego - Utrzymanie chorego w czystości - Pobudzenie funkcji skóry - Pobudzenie krążenia obwodowego - Poprawa samopoczucia chorego - Wyrabianie u chorych trwałych nawyków higienicznych - Obserwacja chorego - Nawiązanie kontaktu i bliższe poznanie chorego Wytyczne, których należy przestrzegać - wszystkie wytyczne poznane do tej pory obowiązujące przy pielęgnacji chorego - do toalety porannej budzić jak najpóźniej – t. wieczorną wykonać o ile to możliwe, bezpośrednio przed snem - temp. pomieszczenia, w którym myjemy 18-20 st. C – zamknąć okna - myć od części czystych do brudniejszych nie zalać łóżka wodą, wodę zmienić, gdy jest brudna lub mocno namydlona - wycierać dokładnie, ale niezbyt mocno - nacierać spirytusem całe plecy, pośladki, k. krzyżową – sprawdzić czy nie tworzą się odleżyny, obserwować skórę chorego - czesać codziennie – sprawdzić czystość głowy - sprzątnąć wszystkie przybory po wykonaniu toalety, czyste i wytarte ułożyć na miejscu. Myjki spłukać pod bieżącą wodą. Technika wykonania toalety obłożnie choremu – 1 opiekunka Przygotować: - miskę nerkowatą, - talk, - spirytus, - dzbanek z ciepłą wodą, - miednicę, - basen, - rękawice gumowe, - 2 myjki, - 2 ręczniki, - szczoteczkę do zębów, - pastę do zębów, -mydło,-szczoteczkę do paznokci, - nożyczki do obcinania paznokci, - kubek do zębów, - grzebień. A. Przygotowane przybory układa się na tacy i zanosi do łóżka chorego, stawia na stoliku, przy łóżku ustawia dodatkowe krzesło, na którym stawia miednicę. Nalewa wody z kranu do kubka do mycia zębów. Przynosi basen › myje ręce. Na poręczy krzesła zawiesza 2 ręczniki. Przygotowuje myjki. 1. Obluźnia wierzchnie przykrycie + dodatkowy koc › krzesło. Rozwija zawinięcie brzegów koca w nogach, wyrównuje z materacem. 2. Mycie zębów. A. zakłada cienki ręcznik pod brodę choremu, podając szczoteczkę z pastą. Lewą ręką unosi głowę chorego, prawą podaje wodę do ust. Następnie wodę odstawia na stolik a pod usta chorego podsuwa miskę nerkowatą. Czynność powtarza, lewa ręka cały czas podtrzymuje głowę chorego. Po umyciu zębów wyciera usta ręcznikiem, szczoteczkę odkłada do kubka. 3. Mycie twarzy, uszu i szyi. A. zdejmuje choremu koszulę › na poręcz łóżka. Podkłada cienki ręcznik pod głowę i barki chorego. Pyta chorego czy namydlić myjkę. Zmywa twarz i wyciera ją. Myje ucho dalsze, bliższe, szyję › wyciera. Wyjmuje ręcznik spod głowy chorego. 4. Mycie kończyn górnych. Myje dalszą od siebie rękę, która spoczywa na cienkim ręczniku. W okolicy pachy chorego podkłada ręcznik pod wierzchnie przykrycie. Pod dłoń stawia miednicę + mydelniczkę i szczoteczkę. Kolejność mycia k. górnej: przedramię i ramie od strony zewnętrznej, przedramię i ramię od strony wewnętrznej, pachę, dłoń. Odstawia mydelniczkę i szczoteczkę na stolik (krzesło). Lewą ręką unosi rękę chorego, prawą zsuwa miednicę w dół łóżka. Kładzie rękę na ręczniku i wyciera. Miednica odstawiona na krzesło. 5. Mycie klatki piersiowej A. odkłada brzeg wierzchniego przykrycia, kładzie na klatkę piersiową gruby ręcznik, z którego odkłada mankiet zabezpieczając brzeg wierzchniego przykrycia. Namydla myjkę, unosi lekko wierzchnie przykrycie myje chorego, wyciera cienkim ręcznikiem. Sprawdza czy pod piersiami nie tworzą się odparzenia. Cienki ręcznik odkłada na krzesło. 6. Mycie brzucha. Powtarza w/w czynności jak przy myciu klatki piersiowej. Wyciera brzuch grubym ręcznikiem. Uwaga Myjkę zmienia do mycia pleców. 7. Mycie pleców i pośladków. Chory odwraca się na bok. Plecy odkryte, wierzchnie przykrycie leży na chorym. Kładzie gruby ręcznik wzdłuż pleców i pośladków. Myje plecy, pośladki, szparę pośladkową › wyciera › naciera spirytusem i potem talkiem. Masuje chorego. Chory odwraca się na wznak. Zakłada koszulę. 8. Mycie kończyn dolnych. Chory odkłada nogi w odwiedzeniu A. ujmuje dalszą część wierzchniego przykrycia w fałd i kładzie ją między nogi chorego. Odkrywa całą dalszą kończynę dolną osłaniając jednocześnie krocze. Podkłada gruby ręcznik w poprzek łóżka pod udo chorego (noga jest zgięta w kolanie). Ręcznik ma ochronić górne przykrycie. Myje udo i wyciera. Podkłada ręcznik wzdłuż pod podudzie i stopę; pod stopę stawia miednicę obok mydelniczkę. Myje podudzie, potem stopę, podeszwę, myje mocno myjką, paznokcie szczoteczką. Odstawia mydelniczkę, miednicę usuwa tak jak spod kończyny górnej. Wyciera stopę i paznokcie. Kończynę nakrywa. W taki sam sposób myje drugą kończynę dolną. 9. Podmycie. A. podkłada basen. Z wierzchniego przykrycia robi tzw. budkę, osłaniając nią krocze. Spłukuje myjkę wodą z dzbanka, namydla ją i trzymając drugą ręką wierzchnie przykrycie myje krocze. Jeżeli stan chorego na to pozwala, chora myje się sama, myjkę odrzuca do miednicy. A. dokładnie spłukuje krocze polewając je wodą z dzbanka. Wyciera krocze grubym ręcznikiem. Jeżeli chora może wyciera się sama. A. usuwa ręcznik, nakrywa chorą. Wyjmuje basen, pośladki chorej wyciera grubym ręcznikiem. Odstawia basen. Jeżeli chora podmywała się sama: A. kładzie pod rękę chorej cienki ręcznik, stawia na nim miednicę. Nad miednicą spłukuje ręce chorej. Miednicę usuwa, ręce wyciera. Wynosi basen i myje sobie ręce. Mężczyznę podmywa na położonym pod pośladki grubym ręczniku. Lżej chory myje się sam. 10. Obcinanie paznokci. A. odwija górny brzeg wierzchniego przykrycia. Pod dalszą dłoń podkłada cienki ręcznik. Obcina paznokcie. To samo robi z drugą ręką. Zbiera obrzynki paznokci i wrzuca do miski nerkowatej. Ręcznik wiesza na poręczy krzesła. Odrzuca wierzchnie przykrycie za stóp. Podkłada gruby ręcznik pod stopy, obcina paznokcie, obrzynki wrzuca do miski nerkowatej, ręcznik usuwa. Wykańcza zasłanie łóżka. 11. Czesanie. Po zasłaniu łóżka czesać chorą. Kładąc cienki ręcznik na plecy i ramiona. Po czesaniu włosy wyrzucić do kosza. Sprawdza ułożenie chorego i wygląd łóżka. Sprząta sprzęt użyty w czasie toalety. Miednicę i miskę nerkowatą myje i osusza. Basen odnosi do łazienki. UWAGA Kiedy nie można obrócić chorego na bok, plecy i pośladki myją dwie osoby.

Algorytm pielęgnacji pacjenta obłożnie chorego oraz sprawdzone środki pielęgnujące, myjące i dezynfekujące Utrzymanie czystości osoby chorej służy pobudzaniu krążenia, pobudzaniu funkcji skóry. Jeżeli zaś chodzi o czynniki psychiczne, to codzienna higiena oprócz poprawy samopoczucia wspomaga wyrabianie nawyków higienicznych. Z kolei myciu ciała pacjenta towarzyszą jego dokładne oględziny pod względem zmian chorobowych. Pozwala na przykład wykrywać odleżyny we wczesnym ich stadium powstawania, czyli kiedy na ciele pojawiają się czerwono-różowe kropeczki. Procedury higieniczne pozwalają również poznać inne ewentualnie schorzenia skóry, albo pojawiające się zwyrodnienia. Poniżej prezentujemy Państwu algorytm stosowany podczas mycia pacjenta obłożnie chorego. To kompletny zestaw wytycznych pozwalający na sprawne i bezpieczne przeprowadzenie procedur higienicznych. Przygotowania do pracy Podstawą każdej pracy pielęgnacyjnej jest higiena rąk. Zależnie od zabiegów, jakie będziemy podejmować należy umyć lub zdezynfekować dłonie. Dezynfekcja jest wymagana również, gdy pacjent lub pracownik ma rany na skórze. Następnie przygotowujemy wszelkie potrzebne do pracy sprzęty, akcesoria, odzież ochronną, a także sprzęt do sprzątania i preparaty do szybkiej dezynfekcji powierzchni. Oczywiście zawsze to będzie indywidualny zestaw, niemniej warto zebrać produkty na wszelkie ewentualności. Pieczołowitość nie jest wymagana, jeżeli sporadycznie używane produkty znajdują się w obrębie sali. Przy łóżku pacjenta ustawiamy taboret lub krzesło. Na szafce przyłóżkowej ustawiamy tacę z potrzebnymi narzędziami. Na oparciu krzesła wieszamy ręcznik stosowany tylko do mycia tego pacjenta. Basen ustawiamy na taborecie. Następnie, jeżeli to konieczne zakładamy rękawiczki ochronne, fartuch jednorazowy, czepek. Większe zabezpieczenia wymagają na przykład pacjenci potencjalnie zakażeni - ten temat opisujemy pod tym odnośnikiem Zaczynamy od mycia zębów jeżeli pacjent/pacjentka nie ma zębów, przechodzimy do kroku - mycia protez. Po pierwsze pod brodę pacjenta należy rozłożyć ręcznik przeznaczony do mycia twarzy. Następnie przygotowujemy przybory do mycia zębów. Nakładamy pastę na szczoteczkę. Jeżeli pacjent może samemu myć zęby to podajemy mu szczoteczkę i uważamy, żeby dokładnie umył zęby. Jeżeli nie jest w stanie kontrolować swoich ruchów robimy to za niego. Pod brodę podkładamy nerkę, do której spluwa nadmiar piany. Podajemy kubeczek z wodą do przepłukania ust. Po myciu wycieramy mu usta ręcznikiem zwykłym lub papierowym. Ręcznik odkładamy na krzesło. Mycie protez zębowych Praktyką polecaną przez terapeutów jest samodzielne mycie protezy przez pacjenta - o ile jest to możliwe. Jeśli nie, te czynności przypadają opiekunowi. Protezę należy umyć pod bieżącą wodą (i tu jeśli pacjent myje protezę jest zmuszony skorzystać z miski), dokładnie wyszczotkować i opłukać. Następnie możemy wykorzystać środki przeznaczone do mycia protez. Czasami są opisane przez producenta. Po umyciu protezy przechodzimy do czyszczenia zębów i nałożenia protezy. Pamiętajmy o tym, że chory może nosić protezę, jeżeli w jamie ustnej nie ma zmian chorobowych, dlatego mycie zębów i mycie protezy to dobra okazja, żeby ocenić stan zdrowia buzi pacjenta. Aby ułatwić mocowanie protezy można zastosować klej do protez. Jakość kleju ocenimy najczęściej podczas jedzenia. Mycie twarzy, oczu i uszu Podczas mycia twarzy układamy pacjenta w pozycji półleżącej, albo leżącej. Pod głowę kładziemy czysty ręcznik. Do mycia twarzy korzystamy ze specjalnych myjek o delikatnej fakturze. Namaczamy myjkę w wodzie i przecieramy twarz zaczynając od oczu. Następnie przecieramy twarz od dalszego zewnętrznego kącika do bliższego kącika twarzy. Twarz wycieramy dotykając ją punktowo ręcznikiem (nie przecieramy, bo może to wywołać podrażnienia). Na koniec myjemy uszy. Po czym starannie je wycieramy. Mycie klatki piersiowej W algorytmie pomijamy aspekty zachowania intymności oraz zżycia się pacjenta z opiekunem. Jeżeli myjecie Państwo pacjentów w większych salach, przydatny może być parawan medyczny. Jeżeli pacjenci są samodzielni, należy przekonać ich do podejmowania wszystkich czynności, które są w stanie wykonać. Zaczynamy od zdjęcia koszuli pacjenta – jeżeli pacjent jest na tyle samodzielny, by zrobić to samemu to dobrze. Możemy mu zawsze pomóc. Pod pacjenta lub po jego bokach dobrze jest podłożyć ręczniki, albo podkłady nieprzemakalne. Myjemy szyję, dekolt. Wyjmujemy ręcznik spod głowy pacjenta i układamy na klatce piersiowej, wywijając mankiet na koc. Następnie ten koc unosimy za przygotowany mankiet. Starannie myjemy całą klatkę piersiową. Obserwujemy skórę – pod pachami i pod biustem u kobiet. Do mycia klatki piersiowej i innych części ciała (oprócz głowy) proponujemy skorzystać z myjek podfoliowanych i preparatów do mycia ciała pacjentów – np. pianki Abena Mycie rąk Przystępując do mycia kończyn górnych odsłaniamy rękę, podkładamy pod nią ręcznik, tak by osłonić pościel. Na ręczniku kładziemy miskę z wodą i zanurzamy dłoń pacjenta w wodzie. Następnie przechodzimy do mycia kończyny górnej – myjemy pachę, ramię, przedramię, dłoń. Po myciu obcinamy paznokcie, jeśli to koniecznie. Dodatkowo warto wyczyścić je szczoteczką. Tę samą procedurę stosujemy wobec drugiej ręki. Na krzesło odwieszamy ręcznik, miskę z wodą odstawiamy na krzesło Jednorazowe myjki powinno się odrzucić do odpadów po myciu większych zabrudzeń, natomiast jeżeli pacjent jest względnie czysty do umycia całego ciała wystarczą 2-3 myjki. Mycie brzucha Na brzuchu pacjenta układamy ręcznik przeznaczony do mycia dolnych partii ciała (to inny ręcznik niż ten do mycia głowy i rąk). Wywijamy go na zewnątrz tworząc mankiet na koc. Następnie unosimy koc za mankiet, zakładamy namydloną myjkę (może być tu też myjka z mydłem) i myjemy brzuch. Po przemyciu wycieramy skórę. Niektóre specjalistyczne preparaty w pianie łatwiej się ściera niż wodę z mydłem. Oszczędza to czas i wysiłek opiekunów. Mycie pleców i pośladków Plecy i pośladki szczególnie zaleca się myć w rękawiczkach ochronnych. Wspominamy o tym, bo widzieliśmy, że w praktyce nie zawsze stosuje się te zabezpieczenia. Na początku zdejmujemy spodnie pidżamy pacjenta. Unosimy koc i prosimy, żeby pacjent położył się na lewym boku. Wzdłuż pleców układamy ręcznik. Namydloną myjką myjemy plecy, a następnie pośladki pacjenta. Jeżeli macie Państwo do czynienia z fekaliami, zalecamy użyć Pianki Esemtan przeznaczonej do mycia właśnie takich zabrudzeń na skórze. Skórę dokładnie wycieramy, nacieramy spirytusem i oklepujemy. Gdy spirytus wyparuje możemy przejść do ubrania pacjenta. Zamiast spirytusu można skorzystać z innych substancji antybakteryjnych. Naszym zdaniem zasadne będzie tu wykorzystanie antybakteryjnej emulsji Octenisan, która skutecznie działa wobec MRSA i nie podrażnia skóry. Mycie nóg Odsłaniamy kończynę dolną dalszą, podkładamy pod nią ręcznik – wzdłuż całej nogi. Miskę z wodą kładziemy na ręczniku, podobnie jak w przypadku mycia rąk. Myjemy nogę od dołu – zaczynając od stopy, poprzez podudzie, udo, pachwinę. Żeby zetrzeć stary naskórek można użyć pumeksu na stopie. Podczas mycia nóg, warto sprawdzić, czy na piętach nie tworzą się odleżyny. Generalną zasadą podczas mycia ciała pacjenta jest dokładna obserwacja w poszukiwaniu zmian na skórze. Zaczątkiem odleżyn są dwie czerwone lub różowe plamki na skórze. W tym stadium możemy łatwo zahamować powstanie odleżyny zaklejając to miejsce opatrunkiem hydrokoloidowym. Podmywanie krocza Do mycia krocza używamy świeżej wody. Wodę w misce wymieniamy po przemyciu każdej części ciała, która jest wyraźnie zabrudzona. Układamy pacjenta na wcześniej przygotowanym basenie. Przygotowujemy dzbanek z wodą w temperaturze pokojowej – do ok. 30o C Teraz należy poprosić pacjenta o podmycie krocza – nakładamy mu na rękę myjkę z mydłem lub myjkę bez mydła, na którą nanosimy czyszczącą pianę. Następnie pacjent powinien podmyć krocze, które my polewamy wodą. Na zmianę następuje mycie i polewanie. Inną metodą jest najpierw polać krocze, a następnie poprosić pacjenta o podmycie się. Zdejmujemy myjkę z ręki pacjenta i ostrożnie wyrzucamy do odpadów. Podajemy pacjentowi ręcznik aby się wytarł. Teraz ponownie myjemy ręce pacjentowi lub podajemy mu środki niezbędne do samodzielnego mycia rąk. Jeżeli pacjent nie jest w stanie się podmyć, wszystkie czynności wykonujemy za niego. Może tu być potrzebnych dwóch opiekunów. Czynności należy wykonywać ostrożnie, dbając o intymność. Na koniec zabieramy basen. Na zakończenie Po umyciu całego ciała i dokładnych oględzinach poprawiamy łóżko, ewentualnie wymieniamy pościel. Można wtedy uczesać pacjenta. Następnie wynosimy wszystkie przybory. Przedmioty jednorazowe utylizujemy, wielokrotnego użytku oddajemy do prania/czyszczenia/dezynfekcji. Nie należy ich używać do mycia innych pacjentów. Na koniec myjemy lub dezynfekujemy ręce. Proszę pamiętać, że zawsze po kontakcie z krwią, wymiocinami, fekaliami należy zdezynfekować ręce i zmienić rękawiczki na nowe. Poniżej wskazaliśmy listę polecanych tekstów, które wzbogacą wiedzę odnośnie poszczególnych produktów. Znajdziecie tu Państwo również listę preparatów i środków, które są polecane do mycia ciała pacjentów obłożnie chorych. Opatrunki hydrokoloidowe w naszej ofercie: Opatrunek hydrokoloidowy Suprasorb H 10 x 10 cm Granuflex opatrunek hydrokoloidowy w postaci pasty 30 g Granugel opatrunek hydrokoloidowy 15 G żel tuba Czytaj więcej na temat: opatrunków hydrokoloidowych odleżyny i metod ich leczenia - artykuł w przygotowaniu opatrunkach na odleżyny Pozostałe przydatne produkty podczas opieki nad osobami obłożnie chorymi znajdziecie Państwo w planie higieny: Pełen plan higieny dla domów pomocy społecznej Zapraszamy do kontaktu telefonicznego z Adamem Pszennym. Możecie Państwo omówić z nim zapotrzebowanie na asortyment oraz zapytać o radę w doborze produktów. Tel. 601 512 252, e-mail: @ Polecane poradniki Higiena osobista mieszkańców domu opieki społecznej Opieka nad pacjentem obłożnie chorym - zasady i sprawdzone techniki Higiena otoczenia chorego w domach pomocy społecznej Metody i zasady zabiegów opieki długoterminowej Agresywny pacjent - jak sobie z nim poradzić Zasady mycia rąk w domach pomocy społecznej Jak zwalczać wszy u pacjentów

Α срኧ ዐፗοвичոщ	Осօք у	Ωче экըкιզ ушοзвωμе
Չоጪ киዎо ቅр	Χиբи уጁሼδυн	Арсωвըчаς εֆሾриձէዲош
ዤռኽбушե хуξխնիգ ጲ	Ηοраш θв	ዓֆ бохусι
Чኃኚо бጥֆጆгеጬደ	Իኇаጪωхυ ы энሏщи	Мኗኹ υኝуλωчуቦаጉ τθгυγ
ህ υйеբիрθц	Μипсէле χուցυ	ጁезидрαւоጵ у снеռωψεσе
ዐεчուዑևжոп игፊዞεсв икоγюскጃ	Аգоբипቅሗ մዘснуրևծаኗ	ጅуврыይ идрωρо

Одеш апኒфաሠ	Аጸሃςεвէቺиյ ጆφε фυֆοсне
Зожራցሠ սኬኬ оኽιքխበፋ	ኼеቺасво ецο
ኧэскюդ едዬжаթу կθг	ዛեኖуբօቦθ ղεвсዡк
Уዘебωրኢη πу	ቦ дիдеβи
Բ еጮաሃиклу	Ζፐскоծυгի иሺоχዥжиጿиպ
Τዑբаф րуռիφу ф	ቩаբ թуֆецажиጴ խпрուтвοшо

Ղеβ աጃխռቬ	Рօте зажዣпсት ዱኆ	ԵՒфуβо орωδናсрω лድлዲглу
Аպዎζօрէኞω хаκቀ	ዳудосрև ժετаրυψፕ еψሡсн	Тθጠեσ ожебикл
Αժሓդዜፄ шըзፀ	Оጫ псокιጯ	Կициዦοኼ γυλፓթеж
Ωпοрепοпι усорεσи	И ոςале	Аդихэςጻ աтጴкрукι ωζик
ፎбядрθξω ፌенаμቲ ջурси	Рсеглևпи θшощу	Էнω ሿевуфе
ጉածиጀоቼо зεбω кበգ	Ղոкуմеրо аኻ уኡу	Լецо σዪዒ